Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1890, Blaðsíða 18

18
þeirra væri nefndr sama nafni og auknefni, sem
frægr maðr í ættinni hafði borið áðr1. J>að er þann-
ig als ekki ótrúlegt, að tveir kappar í fornöld hafi
borið nafnið Björn járnsíða, enda vita menn, að svo
hét einnig löngu seinna sonr Haralds kesju Eiríks-
sonar hins góða Danakonungs, og virðist þannig
ekkert vera á móti því, að Björn járnsfða Ragnars-
son hafi verið ættfaðir Svíakonunga, einsog segir i
„Lft.‘‘ (og Hervararsögu), þvfað hann er allr annar
maðr en Björn Loðbrókarson, er uppi var um miðja
9. öld. Frásagan um Eirík og Agnar, sonu Ragn-
ars og fyrri konu hans, snertir lfka sögu Svfarfkis,
og virðist vel geta verið sönn i aðalatriðunum, enda
hafa nöfn þessi haldizt við i ættinni, því að Eirikr
er nefndr sonr Bjarnar járnsfðu og síðan fleiri kon-
ungar af ætt hans, einsog fyr segir, en Agnarr er
nefndr sonr Ragnars rykkils Haraldssonar hins hár-
fagra (Fms. V. 268. bls.). Að Ragnarssynir hafi
barizt við Eystein bela Svíakonung, og felt hann
frá riki, er als ekki ósennilegt, en sú saga snertir
1) þannig var Ketill þrymr i Njarðvík (| um 1004)
nefndr eptir föðurföður sínum, Katli þrym landnáms-
manni, og þorkell fullspakr, sonr hans, eptir forföður
sínum þorkatli fullspak landnámsmanni (Nj. c. 134 (135),
sbr. Lu. 4. 4). Ofeigr grettir, sonr^ Onundar tréfóts,
var nefndr eptir móðurföður sínum Ofeigi gretti land-
námsmanni (Grett. 11. kap.). Skáldið Gunnlaugr Orrns-
tunga bar nafn langafa síns, Gunnlaugs ormstungu
Hrómundarsonar (Ln. 1. 12). þorsteinn sonr Snorra
goða var nefndr »þorskabítr« einsog langafi hans (Eyrb.
62. kap.) Guðröðr, sonr Eiríks blóðaxar, er stundum
nefndr »ljómi«, einsog einn af föðurbræðrum hans (Fms.
X. 380. 385). þórðr þvari landnámsmaðr, sonr þórólfs
hálma, átti son er hét þórólfr hálmi, og sonr hans hét
aptr þórðr þvari (Ln. 4. 2). Mörg fleiri slík dæmi
mætti telja, og sanna þau nægilega, að það er ekki ó-
hugsanlegt, að tveir menn eða fleiri hafi átt samnefnt í
forneskju.