Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1890, Qupperneq 49

49
andi móðurætt ívars víðfaðma (og það sýnist reynd-
ar ekki vera tómr tilbúningr, sbr. Fas. VÁ. I. m.
124), þá er líklegast, að móðir hans hafi veríð kynj-
uð frá Öngli (Angel), héraði því á Suðr-Jótlandi,
er Englar bygðu, áðr en þeir fluttust til Englands,
og hafa þar víst lengi viðhaldizt leifar nokkrar af
þjóðerni þeirra. Verðr .þá skiljanlegt, hvernig sú
sögusögn gat komið upp, að ríki ívars hafi náð til
nokkurs hluta Englands, og ættmenn hans hafi jafn-
an siðan gjört tilkall til þess, svo og hversvegna
ívarr beinlausi hefir í munnmælum orðið mest bendl-
aðr við England af þeim Ragnarssonum1, og honum
svo blandað saman við Ingvar Loðbrókarson, sem
var samtíða ívari konungi í Dýflinni og átti Björn
járnsiðu fyrir bróður, eins og ívarr Ragnarsson.
f»etta er að minsta kosti ekki ósennilegra en sú
ætlun Storms (Krit. Bidr. I, 123—24, sbr. 200—210),
að öll sagan um hið mikla herskaparveldi þeirra
Haralds hilditannar2 og Sigurðar hrings sé sprottin
1) Saxi lætr Ragnar setja Ivar son sinn yfir Jótland
IX. 455), og löngu seinna lætr hann Ivarr koma frá
Englandi og hjálpa bræðrum sínum til að vinna upp-
reistarmenn hjá Slésvík, og setjast að því búnu að völd-
um í Danmörku með Sigurði bróður sínum, en fá Agnari
England til forráða (IX. 463—64).
2) Undarlegt er, að Storm skuli nefna Harald hildi-
tönn sem fyrsta höfðingja þessa herskaparveldis, þar sem
Snorri (Hkr., Yngl. 45. k. 36. bls.) eignar ,þó upptök
þess beinlínis Ivari víðfaðma. Kenningarnafn Ivars sýnir,
að sögusögnin um þetta mikla veldi hefir einkanlega og
upphaflega verið tengd við hann, og sögu hans virðist mega
rekja til Ara fróða, þar sem Ijós vottr til hennar finst
í »Hist. Norv.« (Monum. Hist. Norvegiæ, latine eon-
scripta, Kria. 1880, 102. bls.). það er ekki mikið að
marka, þótt Saxi nefni hann ekki; hann getr þess ekkí
heldr, að Haraldr hárfagri hafi fyrstr orðið einvaldskon-
ungr í Noregi og nefnir hann ekki einu sinni á nafn,
Tímarit hins íslenzka Bókmenntafjelags XI. 4