Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1890, Blaðsíða 45

45
saman við Loðbrókarsonu sem voru frægastir vík-
ingar seinna á þeirri öld. En það er sýnt hjer að
framan, að þegar ættartölur íslendinga frá „Ragn-
ari loðbrók“ eru vandlega rannsakaðar, þá er helzt
að ráða af þeim, að Ragnarr hafi ekki verið uppi
síðar en á 8. öld, og þegar Norðrlönd fara að fær-
ast útúr rökkri fornaldarinnar og koma fram í dags-
birtu sögunnar á g. öldinni, þá hefir hann hlotið að
vera dauðr og ríki hans skipt milli sona hans eða
annara höfðingja, sem gengið hafa á lönd þeirra.
Sagnaritarar Forn-Frakka (Franka) fara ekki að
geta Norðrlanda, svo teljandi sé, eða segja neinar
greinilegar sögur þaðan1, fyr en fám árum eptir
arr beinlausi og bræðr hans gjört þetta, sem ekki er ólík-
legt, verðr skiljanlegt, hvernig þeir gátu lengi orðið fremstir
allra víkinga í munnmælunum, og seinna haldnir sömu
menn og hinir hraustu og sigrsælu Loðbrókarsynir. Sbr.
það, sem »Anonymus Eoskildensis« segir um Ivar bein-
lausa, að bræðr hans hafi ráðið fyrir NorðrlancLaþjóðum
(»cujus fratres .... aquiíonis gentibus prefuerunt#), og
hann hafi safnað saman hinum grimmustu af Norðmönn-
um, og kallað líka Danakonunga sér til hjálpar til að
eyða ríki Frakka (Scr. r. Dan. I. 374). Af þessu má sjá,
að þessi forni danski sagnamaðr hefir haldið, að upphafs-
menn víkingaferða suðr um haf hafi komið frá löndunum
fyrir norðan (og austan) Jótlandshaf.
1) Hinn fyrsti konungr í Danmörku, sem nefndr er í
árbókum Einhards, er Sigfröðr (Sigifridus), er Saxahertog-
inn Vidukind flýði til árið 777, en um hann er harla lítið
í frásögur fært, og vitum vér ekkert um stærð ríkis
hans. Tímans vegna gæti hann verið sami maðr og Sig-
urðr ormr í auga, en nafnið er nokkuð annað, einsog áðr
er á vikið (42. bls.), þótt þjóðverjar kalli reyndar Sigurð
Fáfnisbana »Sigfried«, enda vitum vér mjög lítið um ástand
Dana á þeim tíma, og gátu þar vel verið konungar á Skáni
og í eyjunum og þar að auki herkonungar og sækonungar,
sem Frakkar þektu ekkert til, en Jótland var þeim næst
og kunnast, og þar er líklegast að Vidukind hafi leitað
hælis. Saxi (1. IX. p. 463) getr um tvo konungborna
menn í Danmörku: »Syvardus« (Sigurð eða Sigfröð) og