Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1929, Blaðsíða 50

50
Sveinn Pálsson
listaskáld1) væru daginn fyrir druknaðir i Eldvatninu á
Mýrdalssandi! Fekk petta talsvert á Svein, samt tók
hann sjer strax fyrir að umgangast, að lík hans, ef
fyndist, yrði flutt í Höfðabrekku kirkju, leggja til efni í
kistu hans og tilnefna smiði hennar, Síðan reið hann
daginn eftir af stað útí Fljótshlíð að Hlíðarenda og Bark-
arstöðum, til að segja náungum Öefjords sál. tíðindi
pessi, nefnilega tengdamóður hans frú Thorarensen og syst-
ur konu hans, madame Kristínu á Barkarstöðum. Daðan
fylgdist Jón prestur frá Barkarstöðum með Sveini út að
Skammbeinsstöðum, að tilkynna pessa sorgarfregn ekkju
Öefjords, Rannveigu Vigfúsdóttur. Paðan fóru pau öll
prjú austur að Hlíðarenda aftur, gjörðu pað aftal við
Svein að flytja lík hins sálaða til grafstaðar hans að
Stórólfshvoli pegar yrði.
i) Ekki verður sagt til hlítar, hvað eftir þennan Benedikt
liggur af skáldmælum, nema meinlausar gamanvlsur samt svo-
kallaðar formannavísur; en eitt sinn bar saman fundum þeirra
sýslumanns Vigfúsar Thorarensonar á ferð hans til að dæma
dreng nokkurn fyrir þjófnað; fann hann að Benedikt hefði gáí-
ur og væri hagmæltur; mældist hann þá til að Benedikt vildi
kasta fram stöku um eitthvað honum flygi í hug; raulaði þá
Benedikt eftir lítið eitt að hugsa sig um vers þetta:
Þó aö með lurk sje lamin
lund, sem er illa tamin,
löstum ei megnar mót;
þá aldur vex og viska,
vilja menn á það giska,
hún taki heldur bót.
Vertu því vægðar hraður,
Vigfús minn sýslumaður,
við Qvönd, sem vítin kaus,
drengurinn dró sjer ætið,
dæmdu hann þó samt gætið,
fyrst hann er föðurlaus.