Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1929, Side 89

Brjefaviðskifti
89
væri mál Norðurlanda. Vjer vorum pvf nær hinir einu f
Noregi og Svípjóð, sem sögðum petta pá í heyranda
hljóði, eins og vjer höfðum verið að kalla einir um á sín-
um tíma að tala máli íslands. Skoðun vor er sú, að
svo rangt sem pað mundi vera af oss Norðmönnum og
Svíum, að vera kærulausir um norrænt land sem Slesvík,
pegar tíminn kallaði aftur, svo rangt er það og að láta
ekkert til sín taka um pjóð íslands, pegar Danmörk hef-
ur ekki vit á að gera skyldu sfna gagnvart henni"1)
Björnson vfkur sfðan sjerstaklega máli sfnu að Carli
Ploug; hann hafi verið nógu ákafur að halda ábyrgðinni
að oss, pá er um Slesvík hefur verið að tefla; en hann
hafi skotist undan sinni eigin ábyrgð gagnvart íslandi,
sem einnig er norrænt land og á við gamla rangsleitni
að búa. Hann kveðst nú ætla að taka til óspiltra mál-
anna og fylgja fram rjetti íslands. Fyrst vill hann pó
reyna hin síðustu úrræði, hvort alpýðuflokkarnir í Dan-
mörku vilji eigi greiða fyrir málinu. Hann beinir orðum
sínum til peirra og spyr, hvort peir geti ekki frelsað
landið frá skoðun hinnar kredduföstu dönsku stjórnar,
sem nú, fremur en nokkurn tíma áður, geri samkomulag
ómögulegt.
Um pessar mundir var Sofus Högsbro einn af
leiðtogum alpýðuflokksins f Danmörku, vinstrimanna, sem
peir voru nefndir skömmu sfðar. Hann var hinn nýtasti
maður, vandaður og vel mentaður og gaf út „Dansk
Folketidende", vikublað. Dað er talið hið besta fræði-
blað um landsmál, sem kom út í Danmörku um pessar
mundir. Högsbro var Suðurjóti (fæddur 1822). Hann
hafði tekið guðfræðispróf við háskólann í Kaupmannahöfn,
en var kjörinn skólastjóri 1850 fyrir lýðskólann í Röd-
!) Grein þessi var þýdd á íslensku, sjá pjóðólf 24. ár, bls.
20—21.