Aldamót - 01.01.1894, Síða 6
6
þess, að þörf sé á því, að það sé lífsnauðsyn fyrir
alla, að mennirnir í heimi bœnarinnar biðji nú heitt
og hjartanlega til drottins síns og frelsara um meiri
trú, eins og lærisveinarnir forðum, svo að þeir fái
bjargað öllum vantrúarinnar lýð úr hinum andlega
dauða með því að sýna mönnum hina guðlegu fyrir-
mynd kristnu opinberunarinnar.
Eg held þvi föstu, að aldrei hafi meiri þörf
verið á aukinni trú hjá kristnum mönnum en ein-
mitt nú. Eg segi ekki með því, að trúin kristna
sé í sjálfu sér minni og máttlausari nú í heiminum
yfir höfuð að tala heldr en á liðnum öldum. Það
liggr margt opið fyrir á yfirstandandi tíð, sem ber
þess vott, að trúin, vor kristna trú einmitt, eigi
meira ríki í heiminum en á nokkurri hinna liðnu
alda. Nútíðar-sigrvinningar kristindómsins í hinum
heiðnu löndum t. a. m. eru nokkuð stórkostlegt, sem
ómögulegt er að gleyma. Þær bera sannarlega
ljósan vott um það, að það er enn til undr sterk
og mikil trú meðal kristinna manna. Eu hvað sem
þessu líðr, og þó að trúarstyrkleikrinn í kristninni
á þessum tíma vafalaust út af fyrir sig þoli saman-
burð við samskonar afl um liðnar aldir, þá má þó
allt að einu með sanni segja, að aldrei eins og nú
hafi kristninni verið þörf á aukinni trú. Því bæði
er það, að mótstöðu-aflið, sem kemr frá vantrúnni,
er svo voðalega magnað nú, líklega, eins og þegar
er sagt, langt um magnaðra en nokkurn tíma áðr.
Og í annan stað heimtar þessi tími meiri og marg-
breyttari framkvæmdarsemi af mönnum trúarinnar
heldr en aldirnar, sem liðnar eru.
Hugsum um allt hið marga og mikla, sem fyrir
hinni kristnu trúarmeðvitund vakir nú, að vinna