Aldamót - 01.01.1894, Blaðsíða 7
7
þurfi hinu guðlega málefninu til eflingar langt langt
fram yflr það, er mönnum kom til hugar áðr.
Hugsum um hið víðtœka kristniboð á yfirstandandi
tíð. Hugsum um menntastofnanir kirkjunnar. Hugs-
um um hinar kristilegu líknarstofnanir. Hugsum
um hinar sívaxandi kröfur til allra mögulegra kær-
leiksverka frá hálfu hins tiltölulega fámenna hóps,
sem í kristinni kirkju stendr, þar sem kirkjan, eins
og í þessu landi, ekki er undir neinni ríkisstjórnar-
vernd. Hugsið um hið mikla ætlunarverk, sem að
sjálfsögðu liggr fyrir oss, »fáum, fátœkum, smáum«
íslenzkum kirkjumönnum hér í landinu. Hugsið ura
það, hve miklu meira er nú af oss heimtað fyrir
hið góða málefnið frelsarans heldr en af jafn-stórum
hópi landa vorra í kirkjunni heima á Islandi.
Hugsið um allt hið mikla, sem þegar átti að vera
unnið af ossátímanum undangengna frá því kirkju-
félagsskapr vor hófst, en sem fyrir afsakanlegar
eða óafsakanlegar orsakir er enn þá óunnið. Það
hleðst allt yflr oss i viðbót við hin sjálfsögðu skyldu-
verk, sem hinn líðandi tími kemr með. Hugsið um,
hve »harðir« hafa verið »tímarnir« fyrir oss þessi
síðastiiðnu missiri, einnig vissulega ekki sízt í
kirkjulegu, kristilegu tilliti. Hugsum um það, hve
hátt kristindómsafneitanin lætr til sfn heyra innan
vors eigin islenzka þjóðflokks beggja megin hafs á
þessum síðasta tíma. Hugsið um vantrúar-missíón-
ina, sem nú er í gangi meðal Islendinga. Hugsið
um antíkristindóms-andann, sem nú ræðr í flestum
íslenzku blöðunum. Og hugsið um, hve dáðlaust
og dauðsjúkt kristindómslífið er hjá oss, þessum fáu
íslenzku kirkjumönnum, sem köllunina höfum af
guði fengið til að stríða á móti hinum rikjanda