Aldamót - 01.01.1894, Page 16
Sársaukinn í lífinu.
Fyrirlestur
eptir Fr. J. Bergmann.
Hið nýlátna stórskáld Englendinga, Tennyson,
kemst svo að orði um sjálfan sig í einu hinu nafn-
frægasta kvæði sínu, er hann nefnir »vinar-torrek«
{in memoriam■): »En hvað er j'eg? Barn, sem græt-
ur um nótt, barn, sem grætur eptir ljósinu og kann
ekkert annað mál en grátinn«.
Þetta skáldlega orð mætti hver maður að meira
og minna leyti heimfæra upp á sjálfan sig. Það er
eitthvað inni fyrir hjá oss öllum, sem grætur. I
vissum skilningi erum vjer allir börn, sem grátum
af því, vjer erum í myrkri staddir og þráum ljósið,
— börn, sem á hinum þungu stundum lifs vors
kunnum ekkert annað mál en þetta undarlega al-
heimsmál: grátinn, — það mál, er allir skilja og þó
enginn til fulls, nema guð einn, sem gaf oss tárin.
Lífið byrjar með sársauka og endar með sársauka.
Eitt af aðal-einkennum þessarar jarðnesku tilveru
vorrar er sársaukinn. Við það er bezt að kannast.
Jeg skil ekki annað en hver maður neyðist til að
kannast við það fyrr eða síðar á æfi sinni.