Aldamót - 01.01.1894, Side 31

31
og halda hans boðorð.1 Enda kemur öllum saraan.
um, að hin myrka lífsskoðun Prjedikarans hafi ekki
haft nein varanleg áhrif á hugsunarháttinn í Israel.
í Jobsbók er sársauki lífsins gjörður að aðal-
umtalsefni bókarinnar. Sd bók hefur verið rituð
einungis í þeim tilgangi, að skýra spursmálið um
sársaukann. Lengi framan af mun hin eina skýr-
ing hafa verið sú, að sá, sem mikið hefði syndgað,
yrði mikla hegning, mikinn sársauka að líða sökum
sinnar syndar. Jafnvel á dögum frelsarans sjáum
vjer, að sú skoðun hefur verið ríkjandi. Hann full-
vissar t. d. um, að hinir galíleisku menn, sem Pila-
tus hafði látið lífláta, hafi ekki verið syndugri en
aðrir menn, þótt þeir hafi orðið fyrir þessum hrylli-
lega dauðdaga. VinirJobs bera honum sífellt á brýn,
að hann hafi orðið að drýgja einhverjar stórsyndir
í leyni og fyrir þær syndir sje nú drottinn að hegna
honum með hinum mikla andlega og iíkamlega sárs-
auka, er hann varð að líða. En hinn yngsti og vitr-
asti þeirra, Elíhú Barakeelsson af Bús, sem þagði
meðan öldungarnir töluðu, ljet reiði sína upptendr-
ast gegn hinum þremur »af því þeir höfðu ekkert
svar«. Og í ræðu sinni fer hann mörgum orðum
um þann sársauka, er drottinn sendi í garð hinna
rjettlátu barna sinna hjer á jörðunni. Hann sýnir
fram á tilgang hans með þennan sársauka; hann
sje sá, að hreinsa manninn frá öllu ranglætinu, kenna
honum að þekkja sína misgjörð, og vara hann við
syndinni og freistingunni, sem sífellt liggur við
dyrnar.
Niðurstaðan, sem höfundur Jobsbókar kemst að,
1) Prjed. 12, 13.