Aldamót - 01.01.1894, Page 62

62
yrðið fyrir siðferðislegri fullkomnim mannsins? Vek-
ur eigi sársaukinn í einni eður annari mynd vora
göfugustu hæfileika, sem áður lágu iðjulausir í
leyni, og kennir þeitn að starfa? Eru það eigi
sáraukans menn, sem sterkust andleg áhrif hafa út
frá sjer til að lypta lífi annarra manna og leiða hugi
þeirra til þess, sem gott er?
Vissulega er sársaukinn, hæði hinn líkamlegi og
hinn andlegi, hinn bezti lærimeistari. Hann lækkar
hið meðfædda dramb hjarta vors og kennir oss auð-
mýkt. Hann vekur kærleika og meðaumkun í
hjarta voru til þeirra, sem eru bræður vorir í mót-
lætinu. Hann kennir oss »að draga verkinn úr svíð-
andi sárum og syrgjendur bjargandi styðja með
arm«. Hann kennir oss jafnvel það, sem vjer eig-
um bágast með að læra: að elska óvini vora. Stein-
arnir, sem Stefán, hinn fyrsti pislarvottur, var grýtt-
ur með, kenndu honum að biðja fyrir kvölurunum.
Sársaukinn kennir enn fremur þolinmæði og sjálfs-
afneitun. Og hann kennir oss að þrá þá sælu, sem
vjer eigum í vændum. Hann er vor bezta mennt-
unarstofnun og vor heilsusamlegasti kennari.
Sársaukinn er enn fremur aðvarandi. Hann tek-
ur í öxlina á mörgum manninum, sem er að sóa
innstæðu lifs sins í gálausum lifnaði, og segir við
hann: Hingað og ekki lengra! Og þau dæmi sárs-
aukans, sem vjer sjáum í kring um oss, þar sem
sjúkdómar og dauði er augsýnilega afleiðing af gjá-
lífi og svalli, eða þar sem andleg neyð og allskonar
ólán kremur hjörtun sem endurgjald fórnanna, er
lagðar hafa verið á lastanna altari, — allt þetta
hrópar til vor með aðvörunarinnar þrumurödd og
forðar dagsdaglega fjölda manna frá falli og synd.