Aldamót - 01.01.1894, Blaðsíða 102
102
musteri, þar sem guðinn sjálfr bjó; en um musterið
voru íorgarðar, hver inn af öðrum. Þegar kom inn
fyrir hinn fyrsta þá tók annar við, og þá sá þriðji,
o. s. frv., þar til komið var inn í hinn sjöunda,
að mig minnir. En í hinum innsta forgarði stóð
musteri guðsins, og fyrir stórt fortjald, og stóðu á því
rituð með stórum stöfum þessi orð: »Verðr aldrei
að eilifudregið frá«. Svo hugsa margir að standi á,
að því er það snertir að finna hinn eilífa sannleik,
sem eilíflega fullnægi hinni helgustu sannleiksþörf
mannsins. Þótt maðrinn komist í gegnum forgarð-
ana, sem utau um hann eru, komist æ nær honum,
þá verðr samt fyrir honum þykkt fortjald, hugsa
þeir, og það mun til daganna enda hylja hann
mannlegri sjón.
En er það satt, þetta? Nei, guði sje lof! For-
tjaldið er dregið frá! Sannleikrinn er opinberaðr,
hinn eilifl, lifandi sannleikr, sem fullnægir lífsþörf
mannshjartans, seðr hið sára hungr þess, slekkr
hinn brennandi þorsta. Sannleikrinn er Guðs sonr,
Jesús Kristr, hann, sem um sjálfan sig sagði þetta:
y>Eg em vegrinn, sannleiTcrinn og lifið«.
Sannleikrinn er, eins og tekið hefir verið fram,
ekki að eins það, að vita um tilveru Guðs, vita, að
hann sje til, heldr um fram allt það, að fá komizt
í lifandi samfjelag við hann, og fá lifað i því eilíf-
lega. Hjer er um hina dýpstu þörf mannsins að ræða,
sterkustu lífsþörf mannsins.
Það hefir verið sagt um bók Henry Drummonds
»Natural Law in the spiritual World«, að hugsunin,
sem aðaláherzlan sje lögð á í bókinni, sje þessi:
■»Lifið cr sannleikrinn, dauðinn ósannindin; lirœsnin