Aldamót - 01.01.1894, Síða 108

108
neitt um að tala. Eða á nokkurn hátt að taka
nærri sjer eða ganga nærri sjer vegna hans, það
er krafa, sem yfir höfuð ekki er takandi í mál að
fullnægja.
En Jesús segir: »Hver, sem vill fylgja mjer,
afneiti sjálfum sjer« (Matt. 16. 24). Enginn afneitar
sjálfum sjer, nema hann gangi nærri sjer. Hann
verðr að fórna einhverju, sem honum þykir vænt
um. Vegna Jesú á hann að fórna öllu eða vera
reiðubúinn að fórna öllu því, sem honum þykir
vænt um, ef þess verðr krafizt. Ef svo stæði á, að
um sannleikann væri að velja annars vegar, en hins
vegar allt það, sem honum þætti vænst um, ætti
hann sjálfsagt að velja sannleikann, en afneita öllu
hinu, ef hann vildi fá að fylgja Jesú eptir, og fá
að eignast sannleikann. Á því sæist, að hann elsk-
aði sannleikann meir en annað; annars þætti honum
vænna um annað en um sannleikann. Margr maðr-
inn myndi fúslega fylgja Jesú eptir, ef hann mætti
jafnframt fvlgja sjálfum sjer, mætti lifa i öllum
syndum sínum, óáreittr, í næði, eða þá þeim synd-
unum, sem honum eru kærastar, og mætti eptir
óskum fylgja öllum girndum hjarta síns. En
þegar nú sannleikrinn leyfir honum þetta ekki,
heldr heimtar af honum, að hann afneiti sjálfum
sjer, leggi í sölurnar það, sem honum þykir vænt
um, fyrst og fremst syndirnar, sem honum þylcir
vœnt um, þá verðr sannleikrinn óhafandi í augum
hans. Og þá fer hann að láta til sín heyra það, að
sannleikrinn sje »kredda«, og »ófrjálslyndi« og »of-
stæki«. Og þá fer hann að tala loflega um »frjáls-
lyndi« og »upplýsing« og »menntun«, sem þá aðal-
lega er i því fólgið fyrir honum, að hann afneitar