Aldamót - 01.01.1894, Qupperneq 113

113
"koma manninum i sátt við Guð og veitir frið og
fögnuð í heilögum anda og góða samvizku.
Hinn maðrinn er Christofer Bruun, norskr
prestr, sem mörgum mun vera eitthvað kunnugr.
Jeg heyrði hann einu sinni síðastliðinn vetr gera
opinberlega yfirlýsing á þessa leið: »Það var sá
tími, að mjer fannst jeg eiga sökótt við kristindóm-
inn. En þá var eins og um leið kæmi visnun yfir
allt líf mitt. Fullkomnunarhugsjónir mínar (ideöl
mín), hið góða, sem vakað hafði fyrir mjer og sem
jeg vildi lifa fyrir, fölnaði allt, eins og blóm, sem
úti hefir verið hjelunótt. Þá fór mig að þyrsta ept-
ir lifandi vatnsstraumum, sem vökvað gæti líf mitt
og komið í það gróðr aptr. Og þá fór jeg að skilja
og mjer að þykja vænt um orðið, sem Jesús Kristr
talaði við samversku konuna um hið lifandi vatn,
sem hann gœfi og sem yrði að lind uppsprettandi til
eilífs lífs i þeim, sem drekka það«.
Jeg hefi þá bent á hina trúarlegu lífsþörf manns-
ins, sem leitar sannleikans. Og jeg hefi þá einnig
bent á sannleikann, sem opinberaðr er i og með
Jesú Kristi, sem sannleikaww, er fullnægði og einn
geti fullnægt hinni trúarlegu lífsþörf vorri. Jeg hefi
sömuleiðis minnt á það, að hver sá, sem sinna vill
hinni trúarlegu lífsþörf sinni og einlæglega vill vera
góðr sjálfr, veiti sannleika kristindómsins viðtöku;
en að aðalorsökin til þess, að einhver ekki vill vera
kristinn, sje sú, að hann vill ekki vera góðr. Enn-
fremr hefi jeg bent á, að kristinn maðr, sem eign-
ast hefir lifandi trú, hafi sjálfr reynslu fyrir þvi, að
sannleikr kristindómsins veiti sanntrúuðum manni
sannarlegt lif, líiið í Guði, er hafi frjóvgandi áhrif á
allt líf mannsins.
Aldamót IV.
8