Aldamót - 01.01.1894, Blaðsíða 114
114
Vitanlega eignast enginn þessa sjálfsreynslu,
nema sá, sem vill rei/na sannleikann, sem veitist
fyrir Jesúm Krist, og reynir hann. En það vill eng-
inn og gerir enginn, nema sá, sem einlæglega vill
vera góðr, sem hefir lifandi fullkomnunar-þrá og sem
löngunin eptir því að Hfa er vöknuð hjá — löngun-
in ejptir því að lifa í Guði. Þessa löngun vakti Jes-
ús hjá lærisveinum sínum. Og hún var það, sem
dró þá til hans. En þeir, sem hún vaknaði ekki
hjá og sem að eins vildu vita, en ekki lifa — sem
að eins vildu heyra um Guð, en ekki lifa i Guði —t
þeir hneyksluðust á kenning frelsarans og þeim þótti
hún of hörð. Og svo fer ætíð. Þegar það er þrá-
in eptir nautn, löngunin eptir skemmtun, eptir á-
nægjulegri stund, en ekki lífxþráin, löngunin eptir
að lifa í Guði, sem kemr manninum til þess að ljá
sannleikanum eyra, þá er hann vinr sannleikans að
eins svo lengi sem sannleikrinn er honum geðfelldr,
en heldr ekki lengr. En hinn, sem þráir að lifa
líf sitt í Guði, hiustar á sannleikann eins fyrir það,
þótt hann taki hart á honum, þótt sannleikrinn
dæmi hann.
»Lífð er sannleikrinn«, lífið í Guði. »Dauðinn er
ósannindin«, aðski'naðrinn við Guð. »Hrœsnin og hálf-
leikinn er eyðileggingin«.
»Hver sem trúir á Guðs son, hefir vitnisburð Guðs
i sjálfum sjer...........Og þetta er vitnisburðrinn:
að Guð hefir gefið oss eilift lif og þetta líf er í hans
syni& (1. Jóh. 5, 10. 11.). —