Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1948, Side 52

54
raun, og báðar hvítsmárategundirnar entust ágœtlega. Rauð-
srnárinn og Alsikusmárinn gengu fljótt til þurrðar. Lótus-
tegudirnar spruttu dálítið fyrsia árið en dóu út á fyrsta
vetri. Æxli fundust á rótum allra smárategundanna, en ekki
lótustegundanna.
í tilraununum, á töflu L, eru fræblöndur með mismun-
andi hlutdeild af hvítsmára og maríuskó (Lótus), bornar
saman við smáralausa fræblöndu. I smárablöndurnar var
notaður Morsösmári. Maríuskórinn spratt dálítið fyrsta
sumarið, en smitaðist ekki af rótarbakteríum, og dó því þeg-
ar á fyrsta vetri, þótti þá ekki ástæða tii að halda tilrauninni
áfram lengur en þrjú ár.
TAFLA L.
Samanburður d frœbltindum með misjafna hlutdeild hvitsmára
og mariuskós.
(Uppskera í 100 kg heyhestum pr. ha.)
Fræbl. Fræbl. m. hvítsmára Fræbl. Fræbl. m. maríuskó
Ár án sm. 12.5% 25% 50% án ms. 12.5% 25% 50%
1931 31.0 32.5 31.0 28.5 30.0 34.0 37.5 33.5
1932 58.0 67.5 68.0 73.0 66.0 76.0 81.5 74.5
1933 46.0 59.5 61.0 63.5 54.0 66.0 65.0 67.5
1934 44.0 68.5 69.5 69.5
1935 38.5 55.5 53.0 55.0
Meðalt. ’32-’35 46.6 61.8 61.9 65.3 60.0 71.0 73.2 71.0
Vaxtarauki .. 15.2 15.3 18.7 11.0 13.2 11.0
Hlutföll .. . 100 133 133 140 100 118 122 118
Hvítsmárinn hefur reynzt mjög þolinn og áhrif hans á
uppskeruna eru augljós. Mest gætir þeirra í seinna slætti
og þá gætir líka smárans mest. (Tafa LI). Fyrstu árin hefur
sú smárablandan, þar sem hlutdeild smárans var mest, gefið