Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1948, Page 53
bezta raun, en sá rnunur virðist horfinn á fjórða ári, og eftir
það enginn munur á smárablöndunum. Svo virðist sem
maríuskórinn gefi nokkurn vaxtarauka, þráit fyrir það, að
hann hefur dáið út mjög fljótlega. Sama sýnir tafla XLIX.
TAFLA LI.
Hundraðshluti háarinnar i uppskerunni af smáratilrauninni á töflu L.
Ár Enginn smári 12.5% smári 25% smári 50% smári
1932 26.7% 30.0% 36.0% 39.0%
1933 25.0% 33.6% 38.5% 35.4%
1934 37.5% 45.2% 46.0% 43.9%
1935 28.6% 27.9% 32.1% 3L8 %
Meðaltal .... 29.5% 34.2% 38.2% 37.5%
Vaxtaraukinn fyrir smárann kemur hlutfallslega mestur i
háarslœttinum, og hlutdeild smárans i uþþskerunni er þá
líka mestur.
Til þess að leita að hentugustu hvítsmárategundum fyrir
staðhætti hér, var, árið 1939, hafin tilraun í Gróðrarstöð Rf.
Nl. með samanburð á smárablöndum með mismunandi teg-
undum af hvítsmára. Hlutdeild smárans í blöndunum var
40%. Reyndar voru þessar tegundir: 1. Enskur hvítsmári
II. flokks frá SÍS. 2. Enskur hvítsmári frá Kent á Englandi.
3. Morsö hvítsmári. 4. Enskur hvítsmári I. flokks frá SIS. 5.
Morsö, Ötofte stofn. Ensku tegundirnar eru meira eða
minna ræktaðir stofnar úr enskum, villtum hvítsmára.
Morsö Ötofte, er sérstaklega kynbættur stofn af Morsö-
smára. (Tafla LII).
Tilraun þessi skilar sáralitlum vaxtarauka fyrir smárann
og veldur því sennilega fyrst og fremst, að grasvöxturinn í
tilrauninni hefur orðið úr hófi mikill og kæft smárann.
Verið getur einnig, vegna þess að landið var forræktað, að