Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1948, Page 63

Vaxtarmunur sá, sem kemur fram í þessari tilraun, er
sennilega allur af völdunr skjólsáðsins. I þeim hluta tilraun-
arinnar gætti smárans miklu minna heldur en í hinum hlut-
anum, þar sem smárinn var mjög mikill. Þegar smárans
gætir lítið, verður sáðmagnið, 20 kg á ha með 50—60% ai
smára, svo sáralítið að eðlilegt er, að það korni fram á upp-
skerunni. Auk þess verða svo áburðaráhrif smárans miklu
minni í skjólsáðsliðunum heldur en þar, sem ekkert skjólsáð
var, vegna mikils munar á smáragróðrinum.
Að lokum er svo gerð ein tilraun með mismunandi sáð-
magn af smárablöndu árin 1940—’43. ("Tafla LXIII).
TAFLA LXIII.
Mismunandi sáðmagn af grasfrœi (smárablöndu).
(Uppskera í 100 kg heyhestum pr. ha)
Ár 40 kg á ha 30 kg á ha 20 kg á ha
1910 106.5 104.7 106.3
1941 86.0 81.3 82.0
1942 86.7 80.0 76.0
1943 72.7 72.7 68.0
Meðaltal 88.0 84.7 83.1
Hlutfall 100 96 94
Tilraunir þessar, með mismunandi sdðmagn af grasfræi,
sýna Ijóslega, að enginn vinningur er að nota mikið sdð-
magn. Þannig hefur 20 kg sdðmagn d ha, i flestum tilraun-
unum, gefið eins góðan árangur eða betri heldur en 40 kg
sáðmagn, sem algengast er að nota. Þetta er þó vitanlega
bundið þvi skilyrði, að vinnsla landsins sé góð og fram-
ræsla og dburður i sæmilegu lagi. Ennfremur að sáð sé svo
tímanlega að vorinu, að skilyrði séu dágóð til spirunar og að
fræið spiri sæmilega. Þetta breytir þó á engan hátt niður-