Morgunblaðið - 10.05.2001, Blaðsíða 54

MINNINGAR
54 FIMMTUDAGUR 10. MAÍ 2001 MORGUNBLAÐIÐ
Tengdaföður mínum,
Sigurði Ingvarssyni,
kynntist ég fyrst, sem
nemandi í Vélsmiðjunni
Héðni og var hann okkur nemend-
unum fyrst og síðast, bæði vinur og
faðir á sinn ljúfmannlega hátt. En illa
líkaði honum óstundvísi til vinnu og
fann að. Margir eru þeir, sem á náms-
ferli sínum komu við hjá „Sigga í eld-
inum“ og hygg ég að allflestir þeirra
minnist hans með þökk og hlýju.
Sigurður vann við eldsmíði allan
sinn starfsaldur í Héðni og varði sá
tími yfir rúmlega hálfa öld. Mikil
gróska var þá í íslenskum járniðnaði,
bæði til sjós og lands og mörg verk-
efni að leysa í eldsmiðjunni og sýndi
Sigurður þá trúmennsku sína, bæði
við húsbændur sína og viðskiptavini
þeirra. Enda sýndu Héðinsmenn
honum ýmsan sóma eftir starfslok,
sem og Félag járniðnaðarmanna og
ber að þakka það hér með.
Þegar tengdir voru í uppsiglingu
með okkur Sigurði, kynntist ég fjöl-
skyldunni, hans dásamlegu eigin-
konu, Svöfu Magnúsdóttur og fimm
mannvænlegum börnum þeirra;
Guðna, Arndísi, Sigríði, Magnúsi og
Ólafi. Sá ég þá, hversu mikill gæfu-
maður Sigurður var og hlýjar fékk ég
móttökurnar. Jafnræði var með þeim
hjónum og voru þau samhent í hví-
vetna, sem laut að heimilishaldinu,
húsmóðirin sá um allt innan stokks á
sinn glaðværa hátt og var gestkvæmt
hjá þeim hjónum, mikil gleði milli
skyldmenna og á góðum stundum var
tekið í spil. Búhöldurinn Sigurður sá
að um afla fanga, að alltaf væri nóg í
búrinu, keypti í stórum einingum og
vildi eiga fyrningar, enda af þeirri
kynslóð, sem var nýtin og hagsýn.
Alltaf var nóg að bíta og brenna hjá
Sigurði, þótt ekki væri hálaunamað-
ur, því hagfræði hans var einföld,
ekki margar málsgreinar: „Sóa ekki
meiru en væri aflað,“ enda dugði
kenningin honum vel í gegnum árin,
ásamt hans eðlislægu hagsýni og
nýtni og sóun var honum ekki að
skapi.
Það hef ég fyrir satt, að í einu
skiptin, sem þau hjónin voru ekki
sammála var þegar kom að kjördegi,
þá fóru krossarnir á flakk. Ekki
komst Sigurður gegnum lífsins ólgu-
sjó án þess að fá brotsjó. Hann missti
elskulega eiginkonu sína langt um
aldur fram og var þá mikill harmur
kveðinn að fjölskyldunni allri. En
SIGURÐUR
INGVARSSON
✝ Sigurður Ing-varsson eldsmið-
ur fæddist í Fram-
nesi í Ásahreppi 12.
október 1909. Hann
lést á Elli- og hjúkr-
unarheimilinu
Grund hinn 7. apríl
síðastliðinn og fór
útför hans fram frá
Fossvogskirkju 17.
apríl.
sjaldan er ein báran
stök. Tæpu ári síðar
missti hann elsta son
sinn af slysförum,
Guðna, mikinn efnis-
mann, nýlega orðinn
vélstjóri og hafði rúmu
ári áður leitt brúði sína,
Ólöfu Eyjólfsdóttur, frá
altarinu.
„Jafnvel þótt ég fari
um dimman dal óttast
ég ekkert illt því þú ert
hjá mér.“ (Úr 23. Dav-
íðssálmi.)
Þá var dimmt í
Granaskjólinu og á
brattann að sækja til að skilja ráð-
stafanir skaparans. En með aðstoð og
umhyggju barna sinna tókst Sigurði
að sjá ljósið aftur, enda mikil sam-
heldni og sterk bönd innan fjölskyld-
unnar. Hann kvæntist aftur mikilli
ágætis konu, Guðrúnu Bjarnadóttur,
ættaðri úr Öræfasveit. Eignuðust
þau eina dóttur, Svöfu, sem varð
augasteinn þeirra hjóna, mikil efnis-
stúlka og varð þeim bæði til gleði og
sóma, nú starfandi dýralæknir. Flest,
ef ekki öll börnin, hófu búskap sinn
undir þaki og í skjóli Sigurðar og má
ég fullyrða að engan greinarmun
gerði hann á börnum sínum og
tengdabörnum, allt eitt, öll af hans
húsi og mörg barnabörnin stigu sín
fyrstu spor á gólfinu eða grasblett-
inum hans afa.
Öll eru börnin hans efnisfólk,
reyndar ekki við öðru að búast, fengu
gott veganesti úr föðurhúsum og eru
þau nú öll fjölskyldufólk og eru því
niðjar Sigurðar orðnir margir.
Erfitt átti hann með að sitja auðum
höndum og margan nytjahlutinn
smíðaði hann utan vinnutíma, slík var
vinnusemi hans. Ef hann brá sér af
bæ var það helst upp í „litlu sveit“ í
sumarhús sitt og var stórfjölskyldan
oft saman komin þar og naut hann þá
samvistanna. Hann hafði mikið yndi
af því að bleyta krók og egna fyrir sil-
ung, milli þess að hann mæddist við
mannvirkjagerð.
En ekki var bikarinn að fullu
tæmdur og varð Sigurður enn einu
sinni að bergja á beiskum bikar sorg-
arinnar, er hann skyndilega missti
seinni konu sína frá þeim feðginum,
sjálfur kominn af léttasta skeiði.
Þegar andlegu atgervi Sigurðar
fór að hraka og honum varð erfitt að
vera einn, flutti hann heimili sitt að
elli- og hjúkrunarheimilinu Grund og
naut umhyggju starfsfólksins þar og
vil ég þakka því góða fólki óeigin-
gjarna umönnum þess við Sigurð síð-
ustu árin og hafði það á orði ljúf-
mennsku hans. Sigurður hafði
fótavist fram undir það síðasta,
heilsuhraustur til líkamans, varð
skyndilega veikur í höfði í lok mars-
mánaðar og mátti þá sjá fyrir síðasta
leikinn í lífstaflinu og fékk hann hægt
andlát í byrjun þessa mánaðar.
Nú er komið að kveðjustund og fæ
ég seint fullþakkað öðlingnum Sig-
urði tengdaföður mínum fyrir allt
það, sem hann hefur gert fyrir mig og
ég þegið af honum gegnum öll árin.
Vil ég óska honum Guðs blessunar.
En ef ég, á kyrrum morgni, þættist
heyra steðjans söng óma frá fjarlæg-
um víddum himinsins og árroðann,
sem glampa frá aflsins loga, þá væri
ég sannfærður um það að nú væri
höfðingi smiðjunnar mættur, tíman-
lega til starfa. Nú væri hann að lifa
lífinu, léti glóandi stálið lúta vilja sín-
um í enn eitt búmanns þingið, en nú í
öðrum, nýjum og óþekktum víddum
almættisins.
Blessuð sé minning Sigurðar Ing-
varssonar.
Einar J. Ingólfsson.
Komin er kveðjustund. Látinn er
tengdafaðir minn, Sigurður Ingvars-
son, 91 árs að aldri, og minningarnar
sækja að. Síðustu árin dvaldi Sigurð-
ur á Elli-og hjúkrunarheimilinu
Grund. Árin færðust yfir hann og
tóku smám saman sinn toll, þó án
teljandi sjúkdóma, þar til rúmlega
viku áður en hann lést, en þá veiktist
hann og varð fljótlega ljóst að hverju
stefndi. Hann lét ævinlega vel af sér á
Grund. Var í eðli sínu nægjusamur og
alla tíð auðvelt að umgangast hann á
heimili og þakklátur var hann „stelp-
unum sínum á Grundinni“ fyrir
umönnunina.
Áður en ég kynntist Sigurði hafði
hann byggt upp heimili sitt í Grana-
skjóli 15, með fyrri konu sinni, Svöfu
Magnúsdóttur, og eignuðust þau
saman 5 börn. Var það farsælt fjöl-
skyldulíf, þar til áföllin dundu yfir er
húsmóðirin féll frá eftir erfiða sjúk-
dómsbaráttu og stuttu seinna lést
elsti sonurinn, Guðni, af slysförum.
Fyrstu kynni mín af Sigurði voru
eftir að hann kvæntist seinni konu
sinni, Guðrúnu Bjarnadóttur, frænku
minni. Minningar mínar tilheyra því
þeim báðum en nú eru liðin nærri 12
ár frá því að Guðrún fór yfir landa-
mærin. Rúna, eins og hún var alltaf
kölluð, var mér afar handgengin frá
því að ég mundi eftir mér, hafði alltaf
átt heima á mínu æskuheimili og tók
drjúgan þátt í uppeldi okkar systk-
inanna, enda sérstaklega barngóð.
Þau Sigurður og Rúna voru því
kærkomnir gestir á hverju sumri
með litlu dótturina Svöfu. Árin liðu
og kom varla það sumar að þau
kæmu ekki að Svínafelli meðan heils-
an leyfði, enda var Svafa oft í sveit-
inni á sumrin, þegar hún stækkaði og
Granaskjólið varð sjálfsagður við-
komustaður ef einhver úr okkar
heimili átti leið suður.
Smám saman styrktust þessi fjöl-
skyldubönd enn frekar. Þegar að því
kom að ég færi í skóla í Reykjavík
stóð heimilið opið fyrir mér í Grana-
skjólinu og þar átti ég síðan mitt ann-
að heimili öll mín námsár. Var ég
strax höfð eins og ein úr fjölskyld-
unni og þarna var lagður grunnur að
minni framtíð. Enda sagði Sigurður
seinna á góðum degi, að það gætu nú
ekki allir státað af því að ala tengda-
dæturnar upp sjálfir og svo náði kát-
ínan yfirhöndinni. Og vænt þótti mér
um hve hlýlega hann sagði þetta.
Árin mín í Granaskjóli eru mér
ómetanleg í minningunni og eftir því
sem tíminn líður er mér enn betur
ljóst hve ósvikið veganestið var það-
an.
Heimilisbragurinn var með þeim
hætti að tilveran virtist svo örugg og
hið daglega líf var ekki of flókið. Þar
kom til sú festa og reglusemi sem var
þeim hjónunum eiginleg. Rúna var
natin húsmóðir, var alltaf til staðar
og stjanaði við okkur hin. Þess á milli
gaf hún sér stundir til að vinna alls
konar hannyrðir sem léku í höndun-
um á henni og prýddu heimilið. Og
ósjaldan rétti hún sokka og vettlinga
að smáfólkinu í fjölskyldunni. Hún
bjó yfir þeirri nærgætni og hlýju að
öllum leið vel í návist hennar. Börn-
um veitti hún svigrúm til athafna,
hlustaði og miðlaði af sínum fróðleik.
Það mátti margt af henni læra í henn-
ar daglega lífi.
Sigurður var húsbóndi á sínu heim-
ili og bar fyrst og síðast hag þess fyr-
ir brjósti. Og þó að hann léti Rúnu að
mestu leyti eftir að sjá um heimilis-
störfin, hafði hann oft hönd í bagga
t.d. með að taka til í pottinn, brytja
rabarbara, hræra í kæfunni og svona
mætti lengi telja. Hann átti sína eigin
saumadós og stoppaði alltaf í sokk-
ana sína sjálfur. Hann var vanur að
bjarga sér með margt frá fyrri tíð t.d.
er hann var til sjós.
Sigurður var bjartsýnn að eðlisfari
og hefur það verið honum mikill
styrkur þegar mótlæti bar að garði,
hve mikið jafnaðargeð hann hafði.
Ævinlega var stutt í gamansemina
hjá honum. Hann hafði ótal sögur og
vísur á takteinum og tók gjarnan
hressilega til orða. Hann kunni að
gleðjast á góðri stund og var þá hrók-
ur alls fagnaðar. Oft var gripið í spil,
þegar fjölskyldan kom saman, og tók
Sigurður þátt í því af lífi og sál. Þá lék
hann á als oddi, þegar hann gat spilað
vel úr því sem hann hafði á hendi, en
það var einmitt lýsandi fyrir hans
lífsstíl. Hann lét ekkert tækifæri
ónotað til að drýgja tekjurnar og
lagði sig eftir hagstæðum innkaup-
um. Iðjusemi, skilvísi og heiðarleiki
einkenndi allt hans starf og hann
lagði mikið upp úr því að skulda
hvergi. Sigurður lærði ungur eld-
smíði og starfaði alla tíð við sína iðn.
Hann ræktaði sínar kartöflur sjálfur,
hafði næg verkefni í smíðakompunni í
kjallaranum og frídögum eyddi hann
Sími 562 0200
Erfisdrykkjur

 



 






  


              !
  
 ""   "#$$
%      &    
   
 !"# $
# %&#'##

"(% )" * ##&+",
# %##-


    
 '  .../

0

1020
3
3&
.


   ()  &     *+  ,  
"- .  &    
44$ 
" #"
.
" #"

")
#,# '  # "$-
/ 0    
    
 


551
6



) 
"  #7 8 
    1       2 
  
"1   "

9(1$ # 

", ##
# 8 "
# +$# 
: (# "
"##
8 $" " +$# 
;#
"## " 4 
1$ 
"##
<;
"$4 
4 
"##

$ $
"## ,; # 
))9)))-

    
 
50
0






(,-,( <'

'; 9 $=>
  ,
!  3
- 

8# 78# 
4$'## 1  # 
 #$'# 
4 $$'##
"$4-" # 
))9-
4    '     
 

535
?.



" 7++@

"( 8'
   5!  3 - 
6 7 *' &   
8 #  # -
/ 0    
   
 


.
52&5



$ #+ $
#" A
    *

   "   "#$$
 +
8*   
;# "#  #  7"#4B'+
5""#  5&#'##
1$ C"#  #"
<) 9##
))9)))9-