Morgunblaðið - 10.05.2001, Blaðsíða 60

Morgunblaðið - 10.05.2001, Blaðsíða 60
UMRÆÐAN 60 FIMMTUDAGUR 10. MAÍ 2001 MORGUNBLAÐIÐ ÞEGAR ég horfi um öxl á liðið ár er ýmislegt sem ég hef til að vera þakklát fyr- ir, en líka annað sem ég er undrandi á (sem ég kem að síðar í greininni). En hvers vegna að horfa um öxl núna? Jú, í dag, 10. maí, hefði sonur minn Sturla orðið 18 ára, ef honum hefði enst líf. Afmælisdagar eru fyr- ir flest okkar ákveðin tímamót sem við not- um til að skoða fortíð- ina og jafnvel setja okkur markmið um framtíðina. Þakklæti Hvað er það á liðnu ári sem ég get þakkað fyrir? Ég er þakklát fyrir að sl. sumar var sonur minn í góðu jafnvægi og hamingjusamur. Ég er þakklát fyrir þær stundir sem við áttum saman, fyrir að hann hafði tekið ákvarðanir um framtíð- ina og er þakklát fyrir að helgin í Eyjum var skemmtileg. Ég er þakklát öllu því fólki sem kom að björguninni, þakklát starfsfólki Borgarspítalans fyrir hversu frá- bært það er og hversu mikil fag- mennska ríkir þar. Ég er þakklát vinum Sturlu og Jóns Barkar sem komu upp á spítala daginn eftir slysið, þakklát starfsfólki gjör- gæslunnar fyrir að umbera syrgj- andi unglingahópinn og hjálpa okk- ur að styðja við bakið á honum. Þakklát prestum og áfallateymi sem héldu samverustund með tug- um unglinga á spítalanum. Þakklát félagsmiðstöðinni Frostaskjóli sem stóð fyrir samverustund með þess- um og öðrum unglingum sem áttu um sárt að binda eftir verslunar- mannahelgina. Þakklát öllu því fólki sem lagði lykkju á leið sína til að senda góðar hugsanir eða biðja fyrir strákunum. Þakklát starfs- fólki gjörgæslu- og barnadeilda fyrir að búa eins vel um okkur og kostur var, þannig að við gátum verið hjá Sturlu hverja stund. Þakklát starfsfólki barnadeildar fyrir að leyfa vinum að vera í heim- sókn langt fram eftir kvöldum og stundum fram á nætur. Þakklát fyrir þann tíma sem við fengum með Sturlu, hann er ómetanlegur. Við fengum að hitta son og bróður, fengum að ræða við hann, fengum tækifæri til að velta upp framtíð- inni með honum, fengum tækifæri til að segja honum hvað við elskum hann óendanlega mikið. Við erum þakklát fyrir vonina um bjarta framtíð Sturlu. Og svo þegar við komum aftur á gjörgæsludeildina mætti okkur hlýtt viðmót og sameiginleg trú á enn eitt kraftaverkið. Trú á að drengnum sem hafði lifað af, gegn öllum lögmálum, tækist það aftur. En kroppurinn og sálin voru orðin örþreytt og að lokum urðum við að viðurkenna að Sturla gat ekki meira. Aftur fylltust gangar spítalans af syrgjandi ættingjum og vinum. Og aftur tók starfsfólk á móti öllum með opnum örmum og hlýhug. Kveðjustundin við rúmið hans með presti, ættingjum og vinum við undirspil tónlistar Sigur Rósar er falleg minning sem við erum líka þakklát fyrir. Ég er þakklát öllum ættingjum og vinum sem studdu okkur og gáfu kraft. Ég er þakklát forfeðr- um mínum og -mæðrum fyrir að hafa lagt hönd á plóg til að búa til það samfélag sem við lifum í, sam- félag sem byggist á sameiginlegri ábyrgð og samneyslu. Lærum af mistökum Hér að framan hef ég lýst því fyrir hvað ég get verið þakklát í þessu lífi. En þótt þakklæti sé mér ofarlega í huga verð ég líka að við- urkenna að á sumu er ég undrandi. Fyrst og fremst er ég undrandi á framgöngu flugmálayfirvalda og hissa á að flugöryggismál skyldu ekki vera eins og best verður á kosið hjá þjóð, sem stærir sig af því að vera fremst meðal jafningja. Sum- ir hafa velt vöngum yfir því hvað stýri gerðum okkar að- standenda Sturlu og Jóns Barkar. Mark- mið okkar er, að sú virðing sé borin fyrir unglingum að ekki sé farið með þá eins og fé í réttum. Að við næstu verslunarmannahelgi, og allar héðan í frá, geti foreldrar dregið andann léttar í þeirri vissu að ekk- ert verði til sparað svo að öryggi í samgöngum sé tryggt. Að ekki séu hér í fjöldaflutningum samgöngu- tæki sem standast ekki fulla skoð- un. Aldrei aftur. Slys gerast, þau verða ekki aftur tekin, en þeir sem bera ábyrgð verða að gangast við henni. Við verðum að læra af mistökum okk- ar. Sem þjóð höfum við ekki efni á öðru. Það er mannlegt að gera mis- tök en það er að sama skapi ómannlegt og jafnvel hættulegt að hafa fólk í ábyrgðarstörfum sem ekki getur viðurkennt mistök. Sem þjóð höfum við ekki efni á slíku fólki. Ég er undrandi yfir þeim tungum sem telja að hefnd og reiði ráði för, sem telja að von um pen- ingalegan ávinning stjórni gerðum okkar. Ég er undrandi á fólki sem fundið hefur hjá sér hvöt til að dreifa slíkum óhróðri og jafnvel senda okkur tölvupóst þar um. Slíkum einstaklingum er vorkunn. Ég er undrandi á fólki sem reynir að gera málið flokkspólitískt og áfellist þingmann Vestmanneyinga, Lúðvík Bergvinsson, sem með mál- efnalegum hætti hefur viljað fjalla um flugöryggismál. „Allt hefur sinn tíma“ Í minningarorðum Séra Sigurðar Jónssonar við útför Sturlu vitnaði hann í Prédikarann, en þar segir að öllu í þessu lífi sé afmörkuð stund. Sorgin knúði dyra hjá okkur að kveldi 7. ágúst sl. og hún hefur enn ekki kvatt. Sigurður sagði líka í ræðu sinni: „Sorgin vinnur sitt verk, sefar og læknar, og í skugg- um hennar greinum við skin af fögrum minningum um góðan og heilsteyptan dreng, skin sem aldrei mun fölna, heldur færa okkur birtu sína af skini sólarinnar, sólar von- arinnar, framtíðarinnar og nýárs- ins sem leggur smyrsl á lífsins sár, og læknar mein og þerrar tár.“ Í allri umfjöllun um mál tengd slysinu höfum við kappkostað að vera málefnaleg og byggja á stað- reyndum sem rökum. Með ásök- unum um flokkspólitík, hefnd og peninga og jafnvel tilfinningalegt uppnám er verið að reyna að dreifa athyglinni frá aðalatriðinu, flugör- yggismálum, og þeirri kröfu að þeir, sem bera ábyrgð, axli hana. Aldrei aftur Kristín Dýrfjörð Höfundur er móðir Sturlu Þórs sem lést 1. janúar sl. af völdum áverka sem hann hlaut í flugslysinu í Skerja- firði, hún er eiginkona Friðriks Þórs Guðmundssonar blaðamanns og hún er lektor við Háskólann á Akureyri. Söknuður Að við næstu versl- unarmannahelgi, og allar héðan í frá, segir Kristín Dýrfjörð, geti foreldrar dregið andann léttar í þeirri vissu að ekkert verði til sparað svo að öryggi í sam- göngum sé tryggt. ÞEGAR ég las frétt sem birtist í Morgun- blaðinu föstudaginn 4. maí um fund útvegs- manna í Þorlákshöfn og í Vestmannaeyjum með þingmönnum Suð- urlands varð ég svo gáttaður á því sem fyr- ir augu bar að ég varð orðlaus lengi vel. Það voru ekki um- mæli útvegsmannanna sem urðu mér undrun- arefni, né heldur þær skoðanir sem útvegs- menn létu í ljós á mál- efninu sjálfu sem til umræðu var, heldur ummæli þingmannanna Árna John- sen, Margrétar Frímannsdóttur og Guðna Ágústssonar. Þeirra ummæli eru sum hver þess eðlis að ég finn mig knúinn til að gera við þau at- hugasemdir og fara fram á skýring- ar. Orðrétt er haft eftir Árna Johnen: „Þeir (þ.e. smábátasjómenn) hafa braskað með kvótann, keypt og selt allt að fjórum sinnum og grátið sig síðan aftur inn í kerfið.“ Það sem vekur sérstaka athygli mína er að þessi orð eru sögð á fundi með útvegsmönnum sem eru í LÍÚ, skyldu kvótabrask, kvótakaup og kvótasala vera nýyrði á þeim bæ? Skyldi vinur minn Árni Johnsen ekki hafa verið að kasta steinum úr glerhúsi þetta kvöld? Staðreyndin er sú að smábátar hafa bjargað heilu byggðarlögunum sem stórútgerðarmenn skildu eftir sem rjúkandi rústir og bjargarlaus eftir stórfellt brask með kvóta og hlutabréf þar sem allt varð að víkja fyrir gróðavon í nafni hagræðingar, íbúar þessara byggðarlaga hafa hins vegar fundið sér nýtt og tryggara viðurværi í útgerð smábáta í sátt við náttúru landsins og fólkið í bæjun- um. Önnur ummæli Árna Johnsen sem vekja athygli mína eru: „Þið hefðuð stundum þurft að svara fyrir ykkur að sjómanna sið,“ síðan sagði Árni „að stöðva yrði gengdarlausan flutning á kvóta til trillukarla og jafnvel að gera lögin afturvirk“. Þetta eru furðuleg ummæli í ljósi þess að Árni Johnsen er einn helsti forystumaður Sjálfstæðisflokksins sem einmitt er sá flokkur sem kom á þeim lögum sem smábátasjómenn starfa eftir í dag, hvaða gengdar- lausa flutning á kvóta til trillukarla ertu að tala um, Árni? Þorskaflahá- marksbátar hafa verið kvótasettir einu sinni í þorski og það var árið 1995. Því hefur ekkert verið breytt síðan. Nú vofir hins vegar yfir að kvótasetja þessa báta í ýsu, ufsa og steinbít, en það er ekki að kröfu smábáta- sjómanna. Þvert á móti. Við teljum að nátt- úran sjálf sé einfær um að skammta okkur afla í þessum tegundum, enda ómögulegt að of- veiða þessa stofna með krókaveiðum. Og til frekari árétt- ingar um „gengdarlausan flutning á kvóta til trillukarla“ vil ég minna á smábáta á aflamarki. Hefur þú, Árni Johnsen, orðið var við gengdarlaus- an flutning á kvóta til þeirra? Eða er það kannski svo að þeir hafa farið mjög illa út úr þessu kvótakerfi? Árni, þú talar um að gera lögin afturvirk. Hvað ertu að tala um í þessu sambandi? Vildirðu ekki vera svo vænn að útskýra þetta fyrir okk- ur smábátaeigendum? Ég veit ekki heldur alveg hvernig ég á að skilja þessi orð: „Þið hefðuð stundum þurft að svara fyrir ykkur að sjómanna sið.“ Á Árni Johnsen ef til vill við að út- vegsmenn skuli beita hvaða brögð- um sem er til að ná til sín veiðiheim- ildum smábáta og þurrka út þessa „óværu“ sem smábátaútgerð er í sumra augum. Ummæli Margrétar Frímanns- dóttur koma mér ákaflega undar- lega fyrir sjónir, Margrét segist ekki geta stutt frestun frumvarps um kvótasetningu smábáta vegna þess að öryggi smábátanna sé ekk- ert, síðan segir orðrétt: „Þetta er hreinasta lotterý og þrátt fyrir að þetta sé byggðamál má ekki gerast að þessum skeljum sé hleypt hömlu- laust á sjó.“ Ég verð að spyrja Margréti Frí- mannsdóttur: Hvað áttu við með að öryggi smábátanna sé ekkert? Sjálf- ur hef ég róið smábát frá Þorláks- höfn í meira en tíu ár og ég fullyrði að þessi ummæli eru röng. Margrét er velkomin til mín hvenær sem er til að kynna sér öryggisbúnað um borð og ef til vill að fara í sjóferð, kröfur í öryggismálum smábáta eru hvergi meiri en á Íslandi og þeim er rækilega framfylgt af Siglingastofn- un. Fyrir nokkrum árum var gerð vönduð úttekt á þessum málaflokki og mörgum til undrunar reyndist smábátaflotinn koma mjög sterkur út úr könnuninni. Enn furðulegri finnast mér um- mælin um að ekki megi gerast að þessum skeljum sé hleypt hömlu- laust á sjó. Er þingmaðurinn að lýsa því yfir að skipstjórar þessara báta séu ófærir um að stjórna bátunum, eða er verið að leggja til að skrifræðið margfræga stjórni því hvenær menn fara á sjó, eða er þingmað- urinn ef til vill genginn í lið með LÍÚ sem ég tel að vilji þessa útgerð alfarið feiga? Eftir Guðna Ágústssyni eru höfð eftirfarandi ummæli: „Haldið þið að ég fengi frið í landbúnaðarráðuneyt- inu ef ég væri búinn að láta „hobbý“-bændur hafa allan rollu- kvótann?“ Ég geri ráð fyrir að „„hobbý“- bændur“ séu samlíking við smábáta- sjómenn í þessu landi. Sjálfur rek ég smábát sem veitir 5–6 mönnum atvinnu mestallt árið og tel mig hafa gert það þannig að sómi sé að. Ég lít því á það sem hreina móðgun við mig og aðra smá- bátasjómenn hér á Suðurlandi og um allt land að þingmaður og ráð- herra tali um okkur sem einhverja „hobbý“-karla enda eru flestir þess- ara báta gerðir út allt árið af mikl- um myndarskap. Mér finnst sorglegt til þess að vita, að á sama tíma og það telst sannað að á Íslandsmiðum sé tugum þúsunda tonna af fiski kastað í sjó- inn engum til gagns, og á sama tíma og reynslan af aflamarkskerfinu er ekki betri en svo að enn stefnir í út- hlutun undir 200 þús. tonnum í þorski, skuli eina úrræði þingmanna Suðurlands vera að skera niður veiðiheimildir smábáta. Opið bréf til þriggja þingmanna Suðurlands Þorvaldur Garðarsson Sjávarútvegsmál Mér finnst sorglegt til þess að vita, segir Þorvaldur Garðarsson, að eina úrræði þing- manna Suðurlands sé að skera niður veiði- heimildir smábáta. Höfundur er formaður Árborgar, félags smábátaeigenda á Suðurlandi. ÞROSKAÞJÁLFAR eru sú stétt sem sér- staklega hefur mennt- að sig til þess að starfa með þroskaheftum á öllum æviskeiðum. Nám þroskaþjálfa tek- ur nú þrjú ár og er á háskólastigi. Þar öðl- ast þeir menntun og þekkingu á því hvernig best er hægt að mæta þörfum þroskaheftra á öllum æviskeiðum lífs- ins. Í haust voru lausir kjarasamningar hjá þroskaþjálfum og stefnir í verkfall ef ekkert verður að gert. Afhverju höfum við áhyggur af því? Jú, ein- faldlega vegna þess að við erum báðar mæður þroskaheftra ung- linga og eru þroskaþjálfar snar þáttur í lífi þeirra. Eins og aðrir for- eldrar viljum við allt það besta fyrir börnin okkar og höfum sömu óskir fötluðum börnum okkar til handa og þeim ófötluðu, að þau séu hamingju- söm, njóti virðingar og öryggis og fái tækifæri til þess að nýta það sem í þeim býr. Fötluð börn hafa jafnmisjafnar þarfir og þau eru mörg og til þess að þau megi dafna og blómstra er mikilvægt að geta komið til móts við hvert og eitt þeirra, geta sett sig í þeirra spor, skynjað og skilið þarfir þeirra og hugsanir, skilið tilfinning- ar þeirra og hvernig þau sýna þær, skilið hvernig þau sýna eða tjá sig um líðan. Algengt er að þau eigi erf- itt með að gera sig skiljanleg með talmáli en þau hafa engu að síður þörf fyrir að geta tjáð sig og hafa margt að segja. Flótti úr stétt þroskaþjálfa leiðir af sér óöryggi og vanlíðan fyrir hinn þroskahefta sem birtist í öllum mögulegum myndum, þar sem hinn þroskahefti áttar sig engan veginn á því hvað er að gerast, hversvegna nýir og nýir starfsmenn koma inn í líf hans. Öryggi og gott skipulag er það sem skiptir miklu máli í lífi hins Hvað má virðingin kosta? Guðbjörg Erla Andrésdóttir Þroskaþjálfar Flótti úr stétt þroska- þjálfa, segja Guðbjörg Erla Andrésdóttir og Ásta Friðjónsdóttir, leiðir af sér óöryggi og vanlíðan fyrir hinn þroskahefta. Ásta Friðjónsdóttir
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.