Réttur


Réttur - 01.02.1925, Blaðsíða 29

Réttur - 01.02.1925, Blaðsíða 29
31 k/eilur bo rgaranna og hagfræði jafnaðarmantia er um þefla atriði. Borgaralega hagfræðin ruglar þessum hugtökum í raun og veru saman. Marx heldur því nú fram, að vöruverð geti enganvegin verið mælikvarði á verðmæti. t3að er framboð og eftirrpurn, sem sk?pnr vöruverðið. Varan er framleidd fyrir markað, en ekki sanrkvæmt þörfum mannanna. Vöru- verðið er komið nndir framleiðslumagni, kaupgetu og mark- aðífkringurrs'æðum. það er því um að gera fyrir framleið- endur auðvaldsins, að vinna bug á kepp'nautum sínum og leggja undir sig markaðsutndæm1. Auðvaldssk'pulagið er þessvegna einskonar »samræmi mót- setninganna», ekki einungis milli sljettanna, heldur einnig milli hagsmunaflokkanna inttan hinnar ríkjandi stjettar, og þessar mótsetningar vaxa stöðugt uns þær sprengja það í mola. I5ess vegna eru nýlendupóldík, drollntmarstefna, styrjaldir og byll ngar ólijákvæmilegar afleiðingar auðvaldsskipulagsins. Bess vegna hlýtur það líða undir lok. Vöruverð getur ekki verið mælikvarði á verðmæti. Vjer verðum að athuga ttvað skapar verðrræti. það er augljóst að það er vinnan, og Iilýtur hún því að vera rjeltur mæli- kvarði. (Þessi skoðun var fyrst vísindalega rökstudd af hinum klassisku hagfræðitigum borgar.anna í Englaudi, Adam Smith og R cardo) Maix reiknar verðmæti í vinnustundum. Verð- mæti vörunnar miðast við þann fjölda vinnustunda, sem fór til að framleiða hana. Resú skilningur á verðmæti leiðir af sjer annað iuigtak, setn kastar nýju Ijósi yfir auðvaldsskipu- lagið. Retla hngtak er verðmætisaukinn (Mehtwert). Verð- inæti vinnukraflsins miðast við þann fjölda vinnustunda, sem fór til að framie'ða lífsviðutværi eða laun verkamannsins. Framleiðandinn greiðir laun fyrir vintutna og kaupir þvi verði vimuik aftiun, sem farið hefur til framleiðslunnar. Mis- muninn á því verðmæti, sem svarar (il vörtttinar, sem fram- leldd er og þess veiðmætis, sem svírar t l vitinulaunanna, kallar Matx vcrdniœtisauka. Kop talisminn í landbúnaðinum er töluvert ólíktir auðvald- inu í öðrum alvinnugreinttm. Munuriun er aðallega í því
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78

x

Réttur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.