Réttur


Réttur - 01.02.1925, Blaðsíða 52

Réttur - 01.02.1925, Blaðsíða 52
54 Rjeitur Rússa, því það vita þeir, að ameríska afturhaldinu geðjast ekki að. Stendur nú í þófi þessu. Eftirtektarvert var það, hve mjög borgaralegu blöðin fögn- uðu ákvörðun Amsterdam sambandsins. Sýnir það vel, hve meinilla auðvaldinu er við sameiningu verkalýðsins og er ilt að vita, að enn skuli vera í verklýðshreyfingunni menn, sem vinna svo berlega í þágu auðvaldsins. En baráttan mun brátt harðna, einkum þó vegna þess, að sendinefndir þær, sem verkalýður flesíra landa sendir til Rússlands, rífa smám saman til grunna lygamúr þann, sem auðvaldsblöðin hafa bygt um fyrsta verkamannalýðveldið til að einangra það og útiloka. Stjettadómarnir í Englandi. England er það land í álfunni, sem lengst hefir viðurkent matinfrelsi hverskonar, lýðræði, ritfrelsi o. s. frv. — í orði kveðnu. Að vísu hafa þessi mannrjettindi oftast nær verið afnumin, þegar menn hafa sjerstaklega þurft á þeim að halda t. d. í styrjöldum. Engu að síður hefir þó myndast sú skoð- un, að England væri hið útvalda land lýðræðis og frelsis, og því bæri þar vel að gæta þess, að skerða eigi rjett þetinan. En í vetur bar þar við atvik, sem vakið hefir hina mestu eftirtekt. Aðaimenn Kommúnistaflokksins breska voru ákærðir fyrir uppreist og settir í fangelsi. Var ákæran bygð á lögum frá 1797. En er farið var að rannsaka betur, sýndi það sig, að þessir menn voru alls ekki sekir um neina uppreist, eins og það orð venjulega er skilið, heldur hjelt innanríkis- ráðherra íhaldsstjórnarinnar, sem fyrirskipaði handtökuna, því fram, að þeir hefðu skorað á hermenn í blöðurn sínutn að grípa ekki til vopna gegn verkamönnum, og taldi ráðherrann það uppreist. Rótti nú flestum hugsandi mönnum, sem nærri væri höggvið rit- og hugsana-frelsi því, er Englendingar þóttust vilja varðveita setn fjöregg þjóðarinnar. Buðust nú ýmsir mætir menn til að setja fje að veði fyrir hina ákærðu, svo þeir mættu ganga lausir. Meðal þeirra, er í ábyrgð gengu, voru t. d. hinir heimskunnu rithöfundar Bernhard Shaw og H. 0. Wells,
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78

x

Réttur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.