Réttur - 01.02.1928, Blaðsíða 8

10
»HANN ÆSIR UPP LÝÐINN«
[Rjettur
veldur því, að hann staðfestir dauðadóminn, heldur
ístöðuleysi hans gegn ákefð ofsækjendanna.
En hvað gat þá vakað fyrir þeim, sem vildu gera
Jesú að konungi? Og hverjir eru það, sem fyrir því
beitast?
í andstöðuhópnum er hvergi minst á einstaka menn,
heldur er altaf talað um heilar stjettir manna. Það er
talað um æðstu prestana, öldunga lýðsins, Heródesar-
sinna og Fariseana. Og þá kemur í ljós, að allar yfir-
stjettir þjóðfjelagsins, sem á ýmisan hátt voru and-
stæðar, sameinast í andstöðunni gegn Jesú. Og þá er
engu til að dreifa nema undirstjettunum, sem að því
hafa staðið að vilja gera Jesú að konungi. Það bendir í
þá átt, að æsingin sem verður um Jesú hafi verið stjett-
aræsing og undirstjettirnar hafi hylt Jesú sem leiðtoga
sinn. Og ein af ákærum þeim, sem fram eru bornar
gegn Jesú styrkir þetta fastlega. Hún hljóðar á þessa
leið: »IIann æsir upp lýðinn, með því að hann kennir
um alla Júdeu, alt frá Galíleu, þar sem hann byrjaði
og hingað«. Það felst þung alda á bak við þessi um-
mæli: »um alla Júdeu, alt-frá Galíleu, þar sem hann
byrjaði og hingað«. Þeir rekja slóðina, — allstaðar rís
sama æsingaraldan, hvar sem hann kemur og flytur
boðskap sinn. Það er líka vitanlegt, að þar sem svona
löguð ákæra er lögð fram, þar fylgir einnig krafa um
dauðadóm. Aldrei þykir eins mikil ástæða til að grípa
í taumana, eins og ef búist er við, að kúgaður lýður
sje æstur til uppreisnar. Ef grunur hefir fallið á ein-
hvern, að hann væri þess valdandi, þá hafa æfidagar
hans oft viljað verða fljót-taldir upp frá því.
En þá er að athuga, hvort hægt sje að benda á nokk-
uð í boðskap Jesú eða framkomu, sem hefði getað
valdið því, að uppreisnarhugur vaknaði meðal alþýð-
unnar gegn drotnandi stjettum.