Réttur - 01.02.1928, Blaðsíða 85

Rjettur]
FRÁ ÓBYGÐUM
87
hvort fyrir annað. Flestir menn ætla, að lægðirnar ráði
lögun skaflanna. Vitanlega er það rétt, að fannir vetrar-
ins leita í þær lægðir, sem fyrir eru. En mundu skaflarnir
ekki smátt og smátt laga lægðirnar eftir sér? Þeir sem
ekki þekkja svörfun vatnsins, munu einnig ætla, að gilið
skapi lækinn, en ekki lækurinn gilið.
Nú kunna menn að segja, að snjórinn geti að vísu dýpk-
aö lægðir og víkkað, en ekki skapað þær í fyrstu. Þetta er
rétt, en sama er að segja um vatnið og jöklana. Hvorki
lækir né skriðjöklar skapa fyrstu drög lægðanna. Þeir leita
lægðanna, sem fyrir eru, og dýpka þær og gleikka. Hvern-
ig sem land hefir skapast, er það aldrei slétt, og snjóa
leggur þar aldrei jafnt. Ætíð fyrirfinnast einhverjar mis-
hæðir, einhverjar lægðir.
Þannig hygg ég, að verið hafi á »Hraununum«. Þar
liggur snjór Iengi, og áorkan lians verður því mikil. Senni-
legt er, að þar hafi í öndverðu, þegar ísaldarjökulinn tók
upp, verið öldótt land, og öldurnar snúið út og suður. Síð-
an hafa fannir mörg þúsund ára dýpkað og víkkað dæld-
irnar, og gefið þeim hina einkennilegu lögun, þá, að hlíð-
ar þeirra eru brattari þeim megin, sem undan sólu veit.
Enn er margt ótalið, sem lútir að starfi snævarins, en
það verður að bíða um sinn. En sú er trúa mín, að margir
drættir í svip þessa lands, og annarra norrænna landa, séu
markaðir af fönnum þeirra alda, sem liðnr eru frá því að
jökla síðustu ísaldar leysti af landinu. Sem dæmi má nefna
bolla og brekkur, hvamma í giljum og skálar í fjöllum.
Ritskrá.
Bruun, Daniel, 1925, Fjældveje gennem lslands indre
Höjland. Köbenhavn.
Calmheim, Otto, 1894, Zvei Sommerreisen in Island
(Verhandl. der Gesellschaft fiir Erdkunde zu Berlin, Bd.
XXI.) Berlin.