Réttur - 01.02.1928, Qupperneq 4

6
»HANN ÆSIR UPP LÝÐINN«.
[Rjettur
dæmdu. Og þó keyrir mest úr hófi, þegar það er gefið í
skyn, að þeim, sem alt sitt líf hafa stritast við að gera
guði alt til hæfis, — þeim er vísað í burtu, en hinir,
sem launin fá, kannast alls ekki við að hafa verið að
þjóna guði, þegar þeir frömdu góðverk sín. Sbr. »Hve-
nær sáum við þig svangan og söddum þig« o. s. frv.
Saga þessi stendur skrifuð í 25. kap. Mattheusarguð-
spjalls og munu flestir kannast við þessa dæmisögu, þótt
ekki minnist jeg að hafa sjeð hana í nokkurri íslenskri
barnalærdómsbók, og munu íslendingar ekki einir um
það að vilja draga fjöður yfir þessa sögu.
Út frá þessu, í hve mikilli andstöðu boðskapur Jesú
er við ríkjandi skoðanir, þá hafa sumir litið svo á, að
Jesús hafi verið dæmdur til dauða sem villutrúarmað-
ur. Og það er vitanlegt, að margan hefir kristin kirkja
látið af lífi taka, sem minna hefir vikið frá viðurkend-
um skoðunum.
En gæta verður þess, að á þau mál litu Gyðingar ekki
á sama veg og kristnir menn hafa gert. Þeir hrósuðu
sjer ekki af því að vera rjetttrúaðir heldur rjettlátir,
og voru því ekki eins viðkvæmir fyrir annarlegum
kenningum. Gyðingum lá það heldur ekki eins á hjarta
að allir frelsuðust og fundu sig því ekki eíns knúða til
að standa í manndrápum og öðrum hermdarverkum til
að tryggja mannkynið gegn afvegaleiðendum. Þeir
ljetu sjer nægja að þakka guði fyrir það, að þeir voru
ekki eins og aðrir menn. Þeir þröngvuðu ekki til rjett-
lætis á sama hátt og kristin kirkja hefir talið sér skylt
að þröngva til rjettrar trúar.
Og þegar maður fer að kynna sér ástæðurnar, sem
fram eru bornar gegn Jesú frammi fyrir ráði Gyðinga
og Pílatusi, þá liggur það nokkurnveginn .ljóst fyrir,
að aðalákæran er í sambandi við konungdóm, sem talið
er að Jesús vilji taka sjer. Að konungdómi hans gera
líka hermennirnir gys, er þeir setja krans um höfuð
honum, og yfirskriftin yfir krossinum er gerð í sama