Réttur - 01.02.1928, Blaðsíða 101
Rjettur]
GALDRA-LOFTUR
103
skelfingar hennar og kvíða, barizt með henni fyrir sæmd
hennar, fyrir sjálfu lífinu. Samkvæmt drottnandi almenn-
ings-áliti verður henni á lauslæti. En hún er samt bæði
skírlíf og sómlunduð. Hún er í ætt við fornmennina,
sem kusu fremur að deyja en lifa við skömm. En metn-
aður hennar er heilbrigður. Sést slíkt skýrara í leikritinu
á dönsku heldur en á íslenzku. í öðrum þætti íslenzka
ritsins spyr Steinunn Loft: »Baðstu hana (o: Dísu bisk-
upsdóttur) um að verða konan þín?« Á dönsku spyr
hún: »Baðstu hana að gerast frillan þín ?«, og munar
slíkt miklu. Hún finnur réttilega til þess, að hún á heimt-
ing á, að kvensóma sínum sé sama virðing sýnd sem
kvenprýði sjálfrar biskupsdóttur. Hún er hversdagslega
stilt, en er þó skapstór og skaphörð, ef því er að skifta,
sem væri hún Brynhildur eða Hildigunnur. Pað er senni-
lega réttmæli um hana, að hún unni ekki nema einu
sinni, ef slíkt er nokkurn tíma sannmæli um ménska
konu. Hún drýgir örlög sín, sem hún óhjákvæmilega
hlýtur drýgja þau, eftir því sem hún er leikin og skapi
farin.
Steinunn og Oaldra-Loftur eru svo ólík í eðli og ást-
um, að þau auka skilning vorn hvort á öðru. Svo er
sagt með sannindum um stórá eina sunnanlands, að
hún hafi í ægilegum landskjálfta þyrlast í loft upp, svo
að séð hafi í botn á dýpstu álum. Hlutverk Steinunnar
er meira en vera andstæða Oaldra-Lofts, honum til skýr-
ingar og skilningsauka. Hún er landskjálftinn í lífi hans,
sem hrærir svo í honum, að stundum sést langt ofan í
hugardjúp hans, þótt ekki sjái þar til botns né ofan í
dýpstu ála. Af átökum hennar, geðshræringum og aldur-
lokum leikur hann allur á reiðiskjálfi sem húsbær í land-
skálfta, unz hann hrynur svo, að hann verður eigi
reistur við.
Ber nú loks að gera grein fyrir höfuð-einkennum
Galdra-Lofts, eftir því sem slíks er kostur. Pá er slíkt
hefir verið að nokkru gert, ætti að nokkru sjálfráðin vera