Réttur - 01.10.1929, Qupperneq 101

Rjettur] NÝ ÓFRIÐARBLIKA 309
höfðingjanna, er berjast um yfirráðin í landinu. En
þessi innanlandsbarátta er ekkert annað en hagsmuna-
barátta stórveldanna í Kína, sem ota fram peðum sín-
um í þessu blóðuga tafli, sem nú er teflt með þeim þar
austur frá.
Hin »officiella« stjórn landsins, Nankingstjórnin,
sem raunar er ekki annað en viljalaust verkfæri í
höndum stórveldanna, einkum Bandaríkjaauðvaldsins,
hefir alls ekki sameinað Kína. Hershöfðingjaklíkurn-
ar hafa ekki lagt niður vopnin, eins og ætla mætti, ef
miðstjórnin í landinu, Nankingstjórnin, hefði í raun
og veru stjórn landsins í hendi sér. Þvert á móti efla
hershöfðingjarnir heri sína og ætla auðsjáanlega að
sýna Nankingstjórninni í tvo heimana. Þegar þessar
línur eru skrifaðar, vofir ný borgarastyrjöld yfir land-
inu, Feng Yu Hsiang hershöfðingi hefir gert uppreist
á móti Nankingstjórninni, en þó er ekki enn hægt að
sjá um lyktir þeirra mála. Mandsjúría hefir jafnan
verið mjög óháð Nankingstjórninni, enda hafa Japan-
ar verið þar áhrifaríkir og reynt að losa sem rnest
sambandið við Kína. »Sameining Kína« er því aðeins
hégómlegur draumur kínversku borgarastéttarinnar,
sem aldrei rætist. Meðan Kína er leikvöllur taumlausr-
ar baráttu stórveldanna og leiksoppa þeirra, hershöfð-
ingjanna, verður landið ekki sameinað, heldur sundr-
að., Verkalýðs- og bændabyltingin ein getur rutt þeim
tálmunum úr vegi, sem varna Kína að sameinast. Hún
ein getur bundið enda á stórveldadrotnuninni og hern-
aðarkúgun hershöfðingjanna í landinu.
En síðan borgarastéttinni og jarðeigendum tókst að
bæla niður byltingu verkalýðs og bænda, hefir stór-
veldunum verið gerð brautin bein, til þess að arðræna
Kína og nýlendupólitík þeirra verið gefið undir fótinn.
Áhrifamestu stórveldin í landinu eru Bretland, Banda-
ríkin og Japan. Bretland á sérstaklega mikil ítök í suð-
ur- og miðhluta Kína, og það hefir reynt að festa þau