Réttur - 01.01.1944, Síða 19

RÉTTUR
23
Afleiðing þessarar aðferðar mætti því vel verða sú, þegar búið
væri að yfirvinna allar þær torfærur, tafir og sundrung, sem henni
væru samfara, að þjóðfundurinn ákvæði þá skipun, sem meiri
hluti þjóðarinnar vildi á engan hátt við una, og má nærri geta,
hversu hún mundi af öðrum virt. Getur því eigi komið lil mála, að
horfið verði af þeirri braut, sem hefur verið mörkuð að nokkru
allt frá 1920, en að öðru frá 1942, þegar hefur verið viðurkennd af
erlendum aðilum og ein getur tryggt íslenzku þjóðinni sjálfri og
þar með hverjum einasta kjósanda úrslitaráð um það málefni, sem
landsmenn allir verða að láta til sín laka og kveða á um.
Af öllu því, sem nú hefur verið tekið fram, er ljóst, að ekki er
fært, að Alþingi víki nú af þeim grundvelli, sem menn fyrir löngu
hafa lagt um afgreiðslu þessara mála og núverandi ríkisstjórn einn-
ig er samþykk, og fari inn á nýja leið, sem hafa mundi í för með sér
ófyrirsjáanlega töf og truflun í meðferð skilnaðarmálsins og lýð-
veldisstofnunar á Islandi.“
í febrúar var svo gengið frá málinu í nefndum þingsins. Fram-
sókn og Sjálfstæðisflokkurinn (mestallur) gengu inn á það til sam-
komulags við Alþýðuflokkinn að fella ákvæðið um 17. júní út úr
frumvarpinu, en Alþýðuflokkurinn lofaði að beita þá öllum blaða-
kosti sínum til áróðurs fyrir samþykkt frumvarpsins við þjóðar-
atkvæðagreiðsluna. Sósíalistaflokkurinn og nokkrir þingmenn aðr-
ir voru gegn þessari tilslökun. (Það sýndi sig síðan í þjóðarat-
kvæðagreiðslunni að tvö blöð Alþýðuflokksins unnu harðvítug-
lega gegn samþykkt lýðveldissljórnarskrárinnar og aðalhlað flokks-
ins, Alþýðublaðið, af hangandi hendi með. — En þetla lið hafði
engin áhrif á fólkið, sem fylkti sér um lýðveldið betur^ og betur
með hverjum deginum sem leið).
8. marz 1944 var stjórnarskrárfrumvarpið svo samþykkt endan-
lega á Alþingi með öllum atkvæðum. Sjálfstæðisflokkurinn og
Framsókn hétu því að halda fast við stofnunina 17. júní, þó ákvæði
frumvarpsins sjálfs hefði verið breytt.