Réttur - 01.01.1949, Blaðsíða 113

RÉTTUR
113
hræðilega mikill. Blökkumenn þeir, sem í borgum búa,
komast langflestir engu betur af en hinir sem eru í
sveitum.
Vegna mótmælaöldu þeirrar, sem risið hefur um allan
heim, útaf aftökum án dóms og laga á blökkumönnum í
Bandaríkjunum, hafa stjórnarvöldin hrundið í fram-
kvæmd nokkrum mjög takmörkuðum ráðstöfunum gegn
hinum sjálfskipuðu böðlum. En hrottaskapur sá, sem
fóstraður er og glæddur af félögum fasista og kynþátta-
haturs eins og Ku Klux Klan, Kolumbusarriddurum o. fl.
heldur áfram að brjótast út með stuttu millibili. Sprigle
segir frá einu slíku dæmi, er hinn fjörutíu og tveggja
ára gamli Henry Gilbert var myrtur í fangelsinu í
Trouphéraði (Georgíuríki) 29. maí 1947.
Þann fjórða maí stöðvaði Olin Sands, hvítur plant-
ekrueigandi, bíl, sem ekið var af blökkumanninum Gus
Davidson, og tók að lúberja bílstjórann. Davidson skaut
á Sands og lagði síðan á flótta. Þetta gerðist úti fyrir
lítilli blökkumannakirkju. Gilbert og kona hans voru um
þetta leyti inni í kirkjunni. Þau urðu felmtruð, er þau
heyrðu skotin, og hröðuðu sér heim, þar eð þau óttuð-
ust að rata í vandræði. Og vandræðin komu réttri viku
seinna, þegar lögreglustjóri héraðsins lét handtaka
Gilbert vegna ákæru um að hann hefði hjálpað Davidson
til að komast undan. Enn liðu tíu dagar. Þá var frú
Gilbert tilkynnt, að maður hennar hefði verið skotinn
í fangelsinu, af því að hann hefði sýnt lögregluþjóni
mótþróa.
„Þegar þeir hvítu færðu mér hann í kistunni”
sagði ekkjan við Sprigle, „tók ég um höfuðið á hon-
um um leið og ég kyssti hann. Og ég fann mölbrotin
bein undir húðinni. Það var eins og poki fullur af
beinaflísum.
8