Réttur - 01.01.1951, Blaðsíða 33

RÉTTUR
33
stórfenglega þjóðarbúskap? Ef vatnið í Dnépr væri hagnýtt til
áveitu á suður-Úkraínu og norður-Krím gæti það tryggt okkur
uppskeru á þessum landsvæðum, sem næmi 8 tonnum af korni,
fimmtán tonnum af vínberjum eða þrjátíu tonnum af kartöflum
af hverjum hektara.
Volga streymir lygn og hæg á leið sinni til Kaspíhafsins og
dýpkar og breikkar því nær sem dregur ósunum. Hér er gnægð
vatns. En skammt undan á Sara láglendinu standa þorpin í kringum
grunn vötn, sem eru að gufa burtu og við ár sem hverfa á sumrin.
Vatnsbotnarnir eru þaktir hávöxnu sefi og þykku lagi af glitrandi
salti. Matjurtagarðarnir á ströndum vatnanna hafa verið yfir-
gefnir og fara brátt í kaf í illgresi aðeins vegna þess að vatn
skortir.
Hjarðirnar í haganum þjást af þorsta. Fólkið grefur djúpa
brunna til að reyna að ná í vatn — en allt of oft er erfiði þess
til einskis: vatnið í brunnunum er salt og beiskt og óhæft til
drykkjar.
í eyðimörkinni handan Kaspíhafsins er gnægð sólskins og hita.
Jörðin þar er frjósöm og gæti gefið tvær uppskerur á ári. Það
skortir aðeins vatn. Jarðfræðingar hafa uppgötvað verðmæt efni
í skauti jarðarinnar, en til þess að hægt sé að hagnýta þessi auð-
æfi þarf vatn — vatn handa mönnunum og handa vélunum. En
hvar á að taka vatnið?
Vatnið er flutt með tankskipum til Krasnovotsk. Vatn er flutt til
Kara-Kúm eyðimerkurinnar í flugvélum. En það er vissulega
óeðlilegt að flytja vatn þannig sjóleiðis og í lofti eins og dýrindis
varning, því vatnið getur runnið sjálfkrafa þangað sem þess er
þörf.
Getum við sætt okkur við að nokkursstaðar í landi okkar sé
skortur. á svo almennu og nauðsynlegu efni og vatni handa at-
vinnuvegunum.
Nei, það má ekki henda í því landi, þar sem þjóðin hefur strengt
þess heit að gera náttúruna sér undirgefna.
Og þess vegna hefur Stalín með eigin hendi dregið markalín-
urnar á kortið sem sýna hvar skuli grafa nýja skurði til að breyta
3