Réttur - 01.01.1951, Síða 107

RÉ TTUR
107
ingar 2000 smálestir af hveiti í Ungverjalandi en aðeins 1600 smá-
lestir, ef átti að kaupa það á hagstæðasta verði í frjálsum dollur-
um í Kanada, en aðeins 1230 smálestir, ef greiða átti það í Marsh-
alldollurum í Bandaríkjunum! Það er táknrænt fyrir þýlyndi
amerísku blaðanna á íslandi, þessara málgagna verzlunareinokun-
arinnar, að þau töldu öll sömun svona viðskipti stórhættuleg
fyrir ísland.*
Mikið hefðu Hörmangarar mátt gleðjast yfir slíkum málsvörum
á sínum tíma.
★
* Ríkisstjórnin, sem vill rægja viðskiptin við lönd sósíalismans,
en dylja arðrán Ameríkana, fer þannig að í krafti einokunar sinnar
á fiskútflutningi og hveitiinnflutningi, að hún neyðir framleiðend-
ur til þess að selja þorskflökin allt að 25% undir framleiðsluverði
til Bandaríkjanna og segist svo verða að draga yfir 20% af kaupi
verkalýðsins af því framleiðslan borgi sig ekki og lofa útflytjend-
um að leggja 50% aukreitis á vörur fyrir 90 milljónir króna („báta-
gjaldeyri") til þess að vega upp tapið á að selja til Bandaríkjanna.
Þegar selt er til landa sósíalismans, svo sem Ungverjalands, græða
framleiðendur allt að 12%, en í stað þess að láta sannvirði þeirrar
vöru, sem keypt er fyrir fiskinn koma í ljós með því að miða
hveitiverðið beggja megin frá við fiskverðið, sem þar er goldið,
lætur ríkisstjórnin leggja hið háa fiskverð, sem fæst eystra, til
grundvallar, þegar hveitiverðið eystra er reiknað út, en veltir
yfir á almenning með kauplækkun og tollum tapinu af fisksöl-
unni til U.S.A., en lætur hveitið þaðan reiknast með venjulegu
heimsmarkaðsverði frjálsra dollara, hvað Kanadahveitið snertir.
Síðan lætur ríkisstjórnin blöð sín rægja hið ungverska hveiti fyrir
að það sé þjóðinni dýrt, þegar það er ódýrasta hveitið miðað við
gjaldeyri þjóðarinnar, fiskinn. Einokunarstjórn sýnir það einmitt í
þessu hvaða aðstöðu hún hefur til að arðræna fólkið og blekkja
það um leið.