Réttur - 01.07.1951, Qupperneq 40

ÁSMUNDUR SIGURÐSSON:
Hverjir efna til nýrrar styrjaldar?
Þessi spurning er á margra vörum. Enda er ekkert til sparað af
iborgaralegum ríkisstjórnum að telja almenningi Vestur-Evrópu
trú um, að hann verði að færa miklar fórnir, bera þungar byrðar
til að tryggja sigur í hinni væntanlegu þriðju heimsstyrjöld. Að-
alinntak þessa áróðurs er það, að lýðræðinu sé svo mikil hætta
búin frá hinum sósíalistisku ríkjum í austri, að allur hinn kapítal-
istiski heimur verði að gerast ein allsherjar hernaðarvél og morð-
tólaverksmiðja til þess að fá staðizt þessa væntanlegu árás. Svo
tnikið liggur við, að litla þjóðin úti á íslandi, sem ekki hefur
vopn borið öldum saman varð að innlimast í þetta kerfi, til vernd-
ar „lýðræðinu“, „menningunni", „frelsinu" eða nánar til tekið
tlestum þeim verðmætum, sem talin eru mannlegu lífi til gildis.
Nú er það staðreynd, sem ég held að fáir skynsamir menn neiti,
að hin borgaralega áróðurspressa, bæði blöð, útvarp og ríkis-
stjórna tilkynningar og hvað eina, er EKKI hlutlaus í þessum
sfnum. Þvert á móti hefur þessi áróður þann ákveðna tilgang að
vinna fylgi fjöldans, eða a. m. k. fá hann til að sætta sig við þá
stefnu, sem er fylgt, þær framkvæmdir, sem gerðar eru, og þær
fórnir, sem lagðar eru á herðar hins almenna manns.
Þá er það og önnur staðreynd, að til þess að geta áttað sig og
dæmt um þá hluti, sem eru að gerast á hverjum tíma, er óhjá-
kvæmilegt að athuga sögu fyrri tíma, vegna þess að 1 hennar ljósi
verður nútíminn að skoðast. Nú vill svo til, að við þurfum ekki
að líta mjög langt aftur í tímann, aðeins á tímabilið milli þeirra
tveggja heimsstyrj alda sem allir miðaldra íslendingar hafa lifað,
til að skilja það sem nú gerist.