Náttúrufræðingurinn - 01.06.1968, Blaðsíða 36

148
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
-wf'
^^** " v' « •<"líf*'"*T? *'»¦
41

J3. mynd. Fremst og t. v.: Jakahrönn blönduð grjóti við Steinsholtslón. T. h.:
Steinsholtsjökull, þakinn aur. Fjær: Skaratungur með Rjúpnafelli, og í hlíð
þeirra hvít rák, öldótt, sem er hrönn á hlaupmörkum. — Ljósm. 23. ian 1967,
Guðm. Kjartansson.
Fig. 13. Left foreground: heap of ice and rock fragments. Right in the middle:
Steinsholtsjökull covered with debris. Background: mountain side xuilh an
undulaling white slripe, consisting of ice blocks, marking the reacli of the hlaup.
4. Sleinsholtsdalur
Næst vestan við Steinsholtslón er grunnur Steinsholtsdals nú á h.
u. b. 1 km kaíla þakinn mjög úfnum og óreglulegum hólum. Hæstu
hrúgöldin rísa allt að 26 m yfir núverandi yfirborð lónsins, þ. e. um
30 m upp yfir dalgrunninn eins og hann var fyrir hlaupið. Uppfyll-
ingin er mest næst lóninu, en minnkar vestur. Efni hólanna er stór-
grýtt urð, leir og jökulís. Má vera að ísinn sé þar fyrirferðarmestur.
I júnílok voru nær allir jakar bráðnaðir af yfirborði hólanna og hól-
arnir sjálfir höfðu greinilega rýrnað nokkuð, en voru svo þaktir aur
eftir ieysinguna, að í þeim sá vart á beran ís.
Sennilegt þykir mér, að þessi hólaþyrping sé að verulegu leyti til
orðin úr því, sem brotnaði framan af Steinsholtsjökli, og hafi það
ekki gerzt fyrr en meginalda hlaupsins var larin hjá og hlaupinu