Samvinnan - 01.03.1929, Page 48

42
S A M V I N N A N
yfirstétt og nutu miklu meira álits en handiðnamenn og
jarðyrkjumenn. — Það er ekki fyrrí en tiltölulega seint á
tímum, að stétt smærri kaupmanna verður til.
1 sögu kaupsýslumanna má greina tvö tímabil:
1. Á fyrra tímabilinu ferðast þeir um með
v ö r u r s í n a r. Svo er enn í öllum löndum, þar sem
verzlun er skammt á veg komin, t. d. í Afríku, og dæmi
þess má finna í flestum löndum. Það gera v a r n i n g s-
menn og umferðabóksalar, ennfremur þeir, sem
bjóða vörur með hrópum og háreysti á strætum og
gatnamótum. En slíkir umferðasalar selja eingöngu þær
vörur, sem auðvelt er að flytja með sér. Þær vörur, sem
dýrt er að flytja, eru seldar háu verði. Til þess að vöru-
flutningar í Mið-Afríku svari kostnaði, verða kaupmenn-
irnir að leggja að minnsta kosti 400% á vöruna.
2. Alls staðar þar, sem verzlun og viðskipti þróuðust
að mun, settust kaupsýslumenn um kyrt, kaupmenn
komu í stað umferðasala. A fyrra tímabilinu vai’ð kaup-
maðurinn að leita til viðskiptamannanna; á seinna tíma-
bilinu verða viðskiptamenn að leita til kaupmannsins. En
hann dregur athygli þeirra að sér með nafni sínu fvrir
ofan búðardymar, með vörusýningum, auglýsingum,
myndum, verðlistum eða farandsölum. En þeir flytja ekki
með sér vörumar, heldur aðeins sýnishom þeirra.
Þjóðfélaginu er hagur að kaupsýslumönnunum á
ýmsan hátt.
1. Þeir eru m i 11 i 1 i ð u r framleiðanda og neytanda,
svo að þeir þurfa ekki að eyða tíma í að leita hvor til
annars.
2. Þeir kaupa vörurnar af framleiðöndum í s t ó r-
k a u p u m, en selja hana í s m á s ö 1 u. Með því móti
losna menn við óþægindin, sem af því stafa, að vöm-
magn framleiðanda samsvarar ekki því vörumagni, sem
neytandi óskar að kaupa.
B. Þeir geyma vörubirgðir, og með því komast
menn hjá óþægindum af því, að framleiðandi hafi vömna
ekki tilbúna, þegar neytandi þarfnast hennar.