Andvari - 01.08.1961, Blaðsíða 83

GUNNAR EINARSSON á Bergskála:
Unnið greni í Tindastóli
Vorið 1954 fór að bera mjög á því á
Reykjaströnd í Skarðshreppi, að lömb
fundust bitin, og sum hurfu alveg. Var
nú hafizt handa um grenjaleitir að nýju,
þvi leitað hafði áður verið að venju.
Fannst nýtt greni á aust-norÖanverðum
Tindastóli, ofar Reykjum, yzta bæ á
Reykjaströnd.
Voru fengnar til skyttur þar úr sveit-
inni, sem skvldu vinna grenið. Var þarna
hroðalegur bitvargur, sem ekkert lagði
til „heimilis“ annað en lamhakjöt. Drápu
dýrin svo hatramlega, að yrðlingar torg-
uðu ekki, voru þeir þó orðnir stórir, sex
að tölu. Illa gekk að vinna grenið, hvor-
ugt dýrið náðist, og svo fór með yrðling-
ana, að þeir sáu við öllum brellum veiði-
manna. Var þá fengin skytta af Sauðár-
króki, gömul grenjaskytta, sem veiddi
alla yrðlingana, en varð dýranna aldrei
vör, sökum þess hve hvekkt þau voru
orðin og tortryggin. Sýnir þetta, hve fjar-
stætt það er að ráða viÖvaninga til að
vinna greni, þar sem skæður bítur er.
Munu hreppsbúar hafa misst um 100
lömb. Þetta var af völdum þessara varga,
sem svo sluppu eftir allt saman, þrátt
fyrir ærinn kostnað úr sveitarsjóði. Var
uggur nokkur i hreppsbúum, sem von
var. Strax bar á því næsta haust, að
kindur fundust dauðar af völdum refa,
en aðrar særðar, sumar til ólífis. Leið nú
af vetur næsti og tók þá af kindahvörf,
er hús geymdu sauðfé. En er voraði og
bændur gáfu fé sínu frelsi guldu þeir
sömu afhroð og fyrr. Drápu dýrin full-
orðnar ær og gemlinga, meðan ekki voru
unglömb í högum. Kom nú upp kurr
mikill meðal fjáreigenda, og var svo
komið, að bændur þóttust ekki mega una
við svo búið. Leituðu þeir til ýmissa
þekktra refaveiðimanna, en ekki töldu
neinir færar leiðir að fást við dýrin,
meðan ekki væru þau við greni, enda
tíð stopul og jörð auÖ með köflum, svo
ekki urðu slóÖir raktar.
Gerði nú vorhret í maí, svo að snjó-
burður varð mikill, og tóku menn fé sitt,
sem áður höfðu sleppt því. Leið nú tím-
inn og tíð batnaði. Hófust nú grenja-
leitir. Fengu þeir Skarðamenn góðan
leitarmann, Gísla Sigurðsson af Sauðár-
króki, þann hinn sama, er yrÖlingana
veiddi á fyrrnefndu greni vorið áður. Var
hann og ráðinn refaskytta í hreppnum
þetta vor. Er Gísli ágæt skytta, gætinn
maður og glöggur, þrekmaður mikill. Svo
hafði talazt til milli oddvita Skarðshrepps,
Haraldar Árnasonar héraðsráðunautar á
Sjávarborg, og mín, að hann mætti leita
til mín, ef greni fyndist, sem dýrbýtur
byggði. Kvaðst ég skyldi reyna að liggja
þar, ef ég væri ekki bundinn á grenjum
í Skefilsstaðahreppi, þar sem ég var ráð-
inn þetta vor. Gísli leitaði öll greni vand-
lega og fann að lokum eitt. sem refir
voru í, heitir það Hripagreni. Grenið
liggur í stórgrýtisurð uppi undir svo köll-
uðum Einhyrningi í suð-austanverðum
Tindastóli, upp af bænum Skarði í
12