Andvari - 01.10.1963, Blaðsíða 39

ANDVARI
ÁRNI BÖÐVARSSON SKÁLD
157
Manvísur Árna í þessu kveri eru flestar
undir rímnaháttum, en einnig nokkurar
undir öðrum bragarháttum.
Oft er ríkt að orði kveðið:
Skuli eg ekki unna þér,
þó út sér strekki þankarner,
ci þá þekkist innan í mér
utan hrekkir banaðer.
Fyrr skal hart so kvalið kalt,
krainið snart og smærra en salt
malið hjarta megn gjörvallt
molast í parta þúsundfalt.
Enn fremur:
Hugur, sálin, hjartablóð,
himinninn þó brotni,
þér skal unna, þorna slóð.
Þetta sór eg drottni.
Þessa vísu tekur Gísli Konráðsson upp
í þátt sinn af Árna og segir, að hann hafi
ort hana eitt sinn, er þau Ingveldur skildu:
Við þig skilja særir sál,
sorgin hvarma laugar,
innra leikur logandi bál
lífs um hjartataugar
Góð vísa þrátt fyrir klaufalegt orðalag
í þriðja vísuorði:
Allt eins marga yndisstund,
auðarniftin, hljóttu
og að þekur grasið grund
gróandans á nóttu.
Dróttkvæð manvísa:
Lif vel, bráins bóla
blíð nift, rneyja fríðust,
band friðar allt og yndi
urn vefjist hringa Gefni.
Gleym aldrei, gullbaugs Nauma,
Gínars elda njót hrelldum,
rísandi þótt sig reisi
rán ygld og foldin bláni.
I handritið J. S. 471, 8vo er bundið
kver skrifað af Tómasi Tómassyni, stú-
dent og fræðimanni að Ásgeirsá í Húna-
vatnssýslu, árið 1800. Þar eru kvæði eftir
Árna Böðvarsson og ljóðabréf til hans frá
Sigurði Jónssyni, sem síðar getur nánar.
Frernst eru Jrrjú ástakvæði eftir Árna
langdregin og með viðlögum, sem eru
gömul stef. I þriðja kvæðinu bindur
Árni nafn sitt og Ingveldar, og mun hún
eiga öll kvæðin. Viðlag þriðja kvæðis:
Þú ert út við eyjar blár,
eg er seztur að Dröngum.
Blóminn fagur kvenna klár,
kalla eg löngum,
kalla eg til Jrín löngum.
I kveri Tómasar er einnig kvæði undir
hagkveðlingahætti frá Árna til Ingveldar.
Þar er þetta í:
Ræðu geldur róms um veg,
reynist hrelldur ekki ég,
mér fæst heldur mæt en treg
mín Ingveldur hjartaleg.
Árna hefur verið eignuð Jrcssi vísa:
Ætti eg ekki, vífa val,
von á Jrínum fundum,
leiðin eftir Langadal
löng mér Jiætti á stundum.
Þetta er bezta ferskeytla, sem Árna hef-
ur verið eignuð, en heimildir um hana
eru mjög ungar. Idún er fyrst prentuð við
18. ágúst í Afmælisdögum Guðmundar
Finnbogasonar 1907, og síðar kom hún í
Sunnanfara XII, 88 árið 1913, á báðum
stöðum eignuð Árna Böðvarssyni. Eg
þekki hana ekki úr eldri ritum en Af-
mælisdögum. Nú er J>að alkunna, að oft
má varlega treysta feðrun lausavísna,
jafnvel hjá samtíðarmönnum skáldanna,
sem þær eru eignaðar, auk heldur þegar
liðið er á aðra öld frá ævilokum þeirra
skálda. Verður því ósagt að láta, hvort
Árni Böðvarsson eigi þessa vísu með réttu.
Varla þarf að efa það, að ástaljóð Árna