Andvari

Årgang

Andvari - 01.10.1963, Side 112

Andvari - 01.10.1963, Side 112
230 GUÐMUNDUn FRÍMANN ANDVARI hjá Krissa gamla á Nöfinni; hann hefur áður lijálpað upp á sahirnar; svo fáum við okkur stelpur. — Ertu alveg ... — Ekki alveg, ég veit, hvað ég syng. Og ég skal sjá um þig, þó að orðið sé framorðið. Það er víst nóg af pjásum hérna í þorpinu. — Nei, Gvendur, og farðu ekki heldur, gerðu það fyrir mig. Mig langar ekki vitund ... ég er svo óvanur stelpum. — En kerlingum þá? — Kerlingum? Hvað áttu við? — Og svo sem ekkert sérstakt, ég sagði bara svona. Annars gæti ég sagt þér, ... en það er hezt, að ég geri það ekki, þú ert svo mikið barn. En segðu mér eitt, Glói minn góður: Hvenær ædarðu eiginlega að verða að manni, mér er spurn ... orðinn fjórtán ára. — Mamma segir... — Mamma segir! Djöfulinn heldurðu að mamma segi? Eins og hún hafi ekki kornið nærri karlmanni eins og aðrar kerlingar? Eld það nú hara og það svikalaust. Ert þú ekki bezta sönnun þess, að hún hefur líka haft gaman af einu 02 öðru? Hún 2etur sem bezt lesið sér til í biblíunni sinni rneðan þú... 02 o 1 Ö komdu barasta! — Nei, Gvendur minn, mig langar heldur ckki hætishót, og vertu ekki reiður við mig. — Víst langar þig... Reiður? Nei, Glói, þér verð ég aldrei reiður. En þetta er bláber andskotans aumingjaskapur. Heldurðu, að stelpurnar bíti und- an ... ? Ekki hef ég orðið l’yrir því. En viljir þú ekki koma með mér fer ég einn, og ég skal aldrei segja þér neitt. — Þú þarft ekkert að segja mér, ég veit allt unr þetta. — Sá veit!... Nei, Glói rninn, ég verð að fara, annars get ég aldrei gleymt neinu ... og ekki þessu, þú veizt. Og Höllu-Gvendur hyrjar að liandfeta sig á grasviðjum upp á hakkann; Glói í humátt á eftir. Rétt í sama nntnd og þeir koma að hrúarsporðinum, kemur híll á hæðina handan fljótsins, kastar skjannahvítu ljósi inn á hrúna, eltir það el'tir henni, hægir á sér um leið og hann strýkst rétt fram hjá nefinu á piltunum tveim. — Hæ, strákar! Guð! ... er það ... ? er kallað gliiðum rómi. llt um opinn hílgluggann voga sér nokkrir gullnir hylgjulokkar, sem golan tekur þegar að leika við, og út um gluggann kemur líka telpulegur og grannur og sólbrúnn handleggur, og lítil hönd veifar til þeirra, en golan er söm við sig, og þarna gustar hún víðri og sumarlegri hálfermi alla leið upp á öxl. Allt gerist þetta á
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124

x

Andvari

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Andvari
https://timarit.is/publication/346

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.