Andvari - 01.01.1948, Blaðsíða 47

ANDVARI
Sigurður Breiðfjörð
43
fór hann norður til Holsteinsborgar. Veturinn 1832—1833 átti
hann lengi við sjúkleika að stríða. Fékk hann illkynjaðan
skyrbjúg og batnaði ekki fyrr en voraði og hann náði til skarfa-
káls og hvannaróta. Um sumarið fór hann víða, og syðst kom
hann til Júlíönuvonar.
Frá Grænlandi fór Sigurður 23. júlí 1834 og hafði þá dvalizt
þar rúmlega þrjú ár. Hann hafði fengið mikla reynslu af
Grænlandsverunni og starfað þar mikið. Einnig hafði hann
haft þar mikið tóm til ritstarfa, ort þar sínar beztu rímur og
ljóðmæli.
Þegar Sigurður fór frá Grænlandi, fékk hann vottorð hjá
Ch. Aug. Jiirgensen, trúboða við söfnuðina í Sykurtoppi og
Holsteinsborg, um hegðun sína. Þetta vottorð er dagsett 7. maí
1834, og er þar látið hið bezta af Sigurði þau þrjú ár, sein hann
hafi dvalizt á Grænlandi. Einnig fékk hann vottorð ýmissa
manna um kennslu sína i hákarlaveiði. Litla viðurkenningu
þóttist hann fá fyrir þessi störf sin.
Sigurður kom til Kaupmannahafnar 8. september 1834. Á
Grænlandi hafði honum ekki safnazt fé, og vonir hans um
í iflega þóknun fyrir kennslustörfin við hákarlaveiðarnar fóru
út um þúfur. Hann hafði því úr litlu að spila, enda hafði hann
skamma viðdvöl í Danmörku. Iíoni hann til Reykjavikur um
miðjan nóvember. Hélt hann þaðan til Stykkishólms innan
stundar. Á þeim slóðum dvaldist hann næstu tvö árin, einkum
þó í Stykkishólmi, hjá Árna Thorlaciusi kaupmanni. Þau
árin vann hann mikið að ritstörfum.
Um þetta leyti kynntist hann Kristínu Illugadóttur á Gríms-
stöðum í Breiðuvík, og felldu þau hugi saman. Hún hafði áður
búið með Jóni Jónssyni í Melabúð við Hellna. Hann fórst árið
1833. Jón sleit samvistum við konu sína, Þorbjörgu Jónsdóttur,
lil þess að taka saman við Kristínu, en ekki hirti hann um
það að umgangast lögskilnað við hana. Þau höfðu ekki eignazt
börn. Með Kristinu eignaðist Jón tvo syni, Niels og Kristján,
en áður hafði hann eignazt dóttur, Jóhönnu, fram hjá konu
sinni. Talið er, að Jón hafi gefið Kristínu jörðina Grímsstaði
í Breiðuvík, en þar bjó hún eftir andlát Jóns. Það var rýrðar-