Andvari - 01.01.1948, Síða 49

andvabi
Sigurður Breiðfjörð
45
en lofaði þó að skrifa til Vestniannaeyja. En engan árangur
hafði þetta borið.
Vorið 1836 flutti Sigurður til Grímsstaða og tók upp sam-
vistir við Kristínu. Séra Jóhann Bjarnason, aðstoðarprestur
séra Grims Pálssonar á Helgafelli, gefur honum friheit sín 7.
maí 1836. I vottorðinu er tekið fram, að Sigurður hafi dvalizt
undanfarin tvö ár i Helgafellssókn, en viki til Laugarbrekku-
þinga.
Um haustið gerði Sigurður aðra tilraun til þess að öðlast
skilnað við Sigríði. Hann skrifaði 1. september 1836 sýslumann-
inum í Vestmannaeyjum og fór fram á skilnað, og jafnframt
bað hann Skúla Thorarensen, lækni á Móeiðarhvoli, að mæta
og gæta réttar síns. Um þessar mundir var Bolbroe héraðs-
læknir seltur sýslumaður í Vestmannaeyjum í fjarveru Abels
sýslumanns, sem þá var erlendis. Bæði þessi bréf frá Sigurði
komu til skila, þótt hann fengi engin svör við málaleitun sinni.
Sigurður greip nú til örþrifaráða. Fór hann þess á leit við
Hannes Jónsson á Hamraendum, sóknarprest sinn, að hann
lýsti með þeim Kristínu, og fóru lýsingarnar fram í Knarrar-
kirkju haustið 1836. Um þær mundir var séra Páll Jónsson,
fyrrum prestur í Vestmannaeyjum, á ferðalagi vestur á Snæ-
fellsnesi, og mun hann hafa sagt frá því, að Sigurður ætti
konu á lifi, sem hann væri ekki skilinn við. Þetta fréttj Hannes
prestur, og færðist hann undan að vigja þau, enda inun séra
Pétur Pétursson á Staðastað hafa latt hann þess. Sigurður var
samt ekki af baki dottinn. Fór hann þá til séra Jóhanns Bjarna-
sonar, frænda sins, og fékk hann til þess að framkvæfna vígsl-
una. Fór hún síðan fram í Knarrarkirkju 7. janúar 1837.
Sigurði var ljóst í upphafi, að þetta tiltæki hans mundi geta
haft alvarlegar afleiðingar. í fyrstu var hann þó hreykinn yfir
því að hafa leikið á yfirvöldin og orti gemsmikið Ijóðabréf til
Jóns í Tandraseli um giftinguna og alla atburði að henni.
Haustinu áður hafði Bjarni Þorsteinsson amtmaður leitað
staðfestingar á því, hvort Sigurður væri kvæntur, en svör munu
ekki hal'a borizt fyrr en seint og síðar meir. Hafði hann skrifað
stiftamtmanni 25. nóvember 1836. Bréfið ber að vísu vott um