Andvari - 01.01.1948, Qupperneq 57

ANDVARI
Sigurður Breiðfjörð
53
Sigurði. Skal efni tveggja þeirra rakið hér, því að þar er dregin
upp skýr mynd af Sigurði, eins og hann kom samtíðarmönn-
um sínum fyrir sjónir.
Séra Jón Austmann, prestur á Ofanleiti í Vestmannaevjum,
kallar Sigurð fluggáfaðan, fjölhæfan, vel upplýstan og ferð-
ugan ljóðasmið og klykkir út með þessum orðum: „Hans glað-
lyndis, þénustusemi og selskaps sakna ég mikillega.“
Helgi Thordersen biskup gefur honum bezta vitnisburð árið
1843 og segir, að Sigurður hafi engan viljað móðga eða gera
á liluta nokkurs manns, enda virðist hann vera gæflyndur, þó
að hann sé ístöðulaus. Eini ljóðurinn á ráði hans sé það,
hversu mjög hann sé drykkfelldur.
Ragnheiður Jónsdóttir, húsfreyja í Hvallátrum, sagði Sveini
Gunnlaugssyni, kennara á Flateyri, á þessa lund frá minn-
ingum sínum um Sigurð: „Sigurður Breiðfjörð var maður
glaður og með afbrigðum skemmtilegur, er hann var vel fyrir
kallaður. Er ég var unglingur um tvítugt, dvaldist ég hjá
bróður mínum, Sigurði Johnsen kaupmanni í Flatey. Þegar
Sigurður kom til Flateyjar, var hann tiður gestur á heimili
bróður míns og öllum mesti aufúsugestur og ekki siður unga
fólkinu, því að fjör og gleði fylgdu honum.
Mér eru minnisstæð mörg kvöldin, er Breiðfjörð var gestur
okkar. Ég hlakkaði allan daginn til þeirra kvölda.
Er máltíð var lokið og öllum önnum, var setzt að í nota-
legu stofunni í Gamlahúsi. Bróðir minn, Brynjólfur Bene-
diktsen, Sigurður Breiðfjörð og fleiri góðir gestir sátu og
dreyptu á púnsi og skröfuðu og skeggræddu. Húsmóðirin og
við stúlkurnar sátuin með liandavinnu okkar og hlýddum á
tal þeirra. Margt bar á góma fróðlegt og skemmtilegt, en mér
fannst Sigurður Breiðfjörð hafa mest að segja og vera skemmti-
legastur. Víða hafði hann verið, margt séð og tekið vel eftir,
en einkum voru það Ijóð hans, sem hrifu mig.
Alltaf hafði hann eitthvað nýtt, og ég er viss um, að margt
það, sem ég heyrði Breiðfjörð fara með, hefur aldrei komið
fram og ég gæti trúað, að margt hið bezta, sem hann orti,
hafi gJatazt, því að ég' held, að sumt, er ég heyrði til hans,