Andvari - 01.01.1948, Side 72

68
Óttar Iudriðasou
ANDVARI
en þau seiði verða aldrei að fiskuni og eru einskis virði. Þegar
farið er að fóðra, eru alltaf töluverð brögð að þvi, að sumt af
seiðunum læri ekki átið, ef svo mætti segja, eða verði útundan
í samkeppninni. Þessi seiði eru kölluð „prjónshausar“, og
taka þau nafnið af þeirri lögun, sem þau fá, þ. e. a. s. þau eru
Íítið nema hausinn. Þessi seiði eru smám saman tekin úr, því
að litlar líkur þykja til þess, að þau lagist.
Það er því langur vegur á milli þess, að eitt seiði sé aðeins
lifandi og hins, að það sé eins og það á að vera. Með fóðrun og
uppeldi seiðanna, en uppeldið er nú viðtekin regla í Banda-
ríkjunum, er verið að leitast við að gera þau hæfari til að
bjargast. Allir sjá, hversu miklu meiri möguleika t. d. 5" seiði
hefur til sjálfsbjargar fram yfir hitt, sem er að lengd. Þetta
er þó því aðeins fyllilega sambærilegt, að hið 5" langa seiði
sé í góðu ásigkomulagi, þegar því er sleppt. Lítill vinningur
reynist að ala seiðið upp, ef á fóðruninni hafa verið einhverjar
þær misfellur, sem gera það að verkum, að það er dáðlaust
og verður því lélegt í lifsbaráttunni. Það, sem því er lögð
áherzla á, er að koma upp kraftmiklum og heilbrigðum seið-
um, hetri eru fáein slík seiði en fjöldi lélegra.
Til þess að þetta megi verða, þurfa seiðin að hafa hina ná-
kvæmustu meðhöndlun og hið fullkomnasta fóður, sem hafi
inni að halda öll hin nauðsynlegu vaxtar-, næringar- og fjör-
efni, sem lifandi vera þarfnast, jafnt fiskur sem spendýr. Af
sömu orsökum þarf að halda híbýlum þeirra hreinum og gæta
þess, að vatnið, sem þau lifa í, sé eklti óhollt. Sömuleiðis þarf
að bægja burtu kvillum og sjúkdómum.
Hið fyrsta, sem seiðunum er gefið, er nær undantekningar-
laust nautgripalifur. Lifrin hefur inni að halda flest þau efni,
sem hinum smáu seiðum eru nauðsynleg. Hins vegar er hún
fremur dýrt fóður og er því fljótlega farið að blanda saman
við hana ýmsu öðru. Það, sem þá kemur til greina, er meðal
annars svínalifur, hjörtu úr nautgripum, milti svina og naut-
gripa og sums staðar, t. d. á Kyrrahafsströndinni, laxahrogn,
en þar fellst mikið til af þeim í niðursuðuverksmiðjunum. Allt
er þetta fóður fryst og geymt frosið, þangað til það er notað.