Andvari - 01.01.1948, Page 73

ANDVAIII
Um fiskirækt í Bandarikjunum
69
Þessar fóðurtegundir úr dýraríkinu, sem að framan getur,
voru lengi hinar einu viðurkenndu í amerískum klakstöðvum.
Margir eldri menn líta enn svo á, að þær séu hið eina, sem
íiskum sé raunverulega bjóðandi. En á síðari árum hafa nýjar
tegundir fóðurs komið fram á sjónarsviðið, sem reynzt hafa
ágætlega. Er sumt af þeim úr jurtaríkinu, en annað ekki. Meðal
þessara nýju tegunda má nefna þurrmjólk, gerða bæði úr
nýmjólk og undanrennu, hveiti, ýmsar tegundir fiskimjöls,
mjöl úr soyabaunum, eða mjöl úr kjörnum baðmullarfræs.
Þegar seiðin eru orðin að 1%—2" löngum sílum, er farið að
hafa þessar nýju tegundir með í fóðurblöndunni. Á sumum
klakstöðvum er notað um 60% af þeim, miðað við heildarmagn
l'óðursins. Á öðrum klakstöðvum er gengið lengra og notað
meira magn af þurru fóðri, en þurrt fóður er þessi mjölmatur
kallaður. Yfirleitt er þó venjan sú að blanda saman þurra
fóðrinu og liinu, sem fyrst var nefnt, en hlutföllin verða dá-
lítið mismunandi eftir aðstöðu og möguleikum til útvegana
á hverjum stað. í öllum fóðurblöndum er haft 4% salt. En
saltið bindur og verðveitir næringarefni fóðursins og tefur
fyrir því, að þau leysist úr því í vatninu.
Einn aðalkostur þessa þurra fóðurs er sá, að það er mikl-
um mun ódýrara heldur en t. d. nautgripalifur. Það er og þægi-
legra í geymslu. Heilbrigði sílanna er alls ekki stofnað í neina
hættu með notkun ofangreindra fóðurtegunda.. Margvíslegar
tilraunir og rannsóknir, sem fram hafa farið, sanna það.
Einn aðal forvígismaður að notkun þurrfóðurs var og er
Abram V. Tunison, sem um skeið veitti forstöðu tilrauna-
klakstöðinni í Carthum, N. Y. Er hann einn hinna færustu
manna, sem Bandaríkjamenn eiga á sviði fiskiræktar. Það gæti
verið gaman að segja nánar frá tilraunum og baráttu Tunisons,
en það er önnur saga, sem ekki verður sögð hér.
Eins og áður er sagt, er hið fyrsta fóður, sem seiðin fá,
venjulegast nautgripalifur. Það er mjög áríðandi, að lifrin sé
söxuð sem bezt, enda er hún hökkuð í rafmagnsvélum allt
að 10—12 sinnum, meðan seiðin eru minnst. Síðan er hún
þynnt út með dálitlu af vatni og i soppuna látið 4% af salti.