Andvari - 01.01.1928, Síða 17

Andvari
Jón Magnússon
15
samkomulags-flækjum. En jafnframt fór því fjarri, að
honum væri að skapi að láta hlut sinn í nokkuru máli,
sem honum var verulega hugleikið og hann hafði sann-
færzt um að fullu. Maður, sem var nákunnugur honum,
hafði mikið saman við hann að sælda og þótti vænt um
hann, hefir einkent hann svo við mig, að hann hafi
verið »sauðþrár«.
Það er einkennilegt og fróðlegt að athuga
Danir, afstöðu Dana til þeirra tveggja stjórnmála-
Hafs"ein manna vorra> sem mest hafa staðið fyrir
og Jón samningum við þá fyrir Islands hönd,.
Magnússon. Hannesar Hafsteins og ]óns Magnússonar.
Þeir höfðu mikið dálæti á Hannesi Haf-
stein framan af. En það fór af. Hér á landi hætti sum-
um andstæðingum H. H. til þess að saka hann um svo
mikla auðsveipni við Dani, að ekki væri samboðið aðal-
fulltrúa íslenzkrar þjóðar. ]. M. átti einu sinni tal við
mig um þennan gagngerða misskilning, sagði sér kunn-
ugt um það, að H. H. sækti íslandsmál í Danmörku af
svo miklu kappi og með svo berum orðum, að Dönum
mundi alloft þykja nóg um. Og svo fór að lokum, að
andstæðingar hins íslenzka málstaðar í Danmörk töldu
H. H. Dönum hættulegasta manninn, sem til væri á Is-
landi. Og það er víst, að þegar Hannes Hafstein, þrot-
inn að heilsu og kröftum, gat ekki Iengur látið að sér
kveða í stjórnmálum Islands, þá fögnuðu þeir Danir,
sem óvinveittastir voru hinum íslenzka málstað, þessum
umskiftum sem miklu happi fyrir Danmörku. Um ]ón
Magnússon voru þeir aftur á móti öruggir. Stjórnmála-
maður, sem nákunnugur var stjórnarferli ]. M., hefir
sagt mér, að það hafi verið eins og Danir teldu alt
óhætt, sem ]ón Magnússon legði til, því að aldrei mundi
hann vilja Danmörku annað en alt það bezta. Og svo