Menntamál - 01.12.1949, Side 18

140
MENNTAMÁL
tómstundirnar, og verða þær tæpast kipptar upp með rót-
um. Þessar tómstundavenjur, eða framtaksleysi um að
færa sér tómstundirnar í nvt, eru oft snarasti þátturinn í
múgmennskunni: tugþúsundir óvirkra íþróttadýrkenda,
sem fylla áhorfendapalla leikvanganna viku eftir viku,
sísóknarar kvikmynda- og kaffihúsanna, þessir eilífu
augnakarlar á götuhornum, járnbrautarstöðvum og
bryggjum og ekki sízt þau hundruð þúsunda, sem dreyma
sig burt frá lífinu við lestur hinna litprentuðu vikublaða.
Það tjóar lítt að þruma yfir hausamótunum á þessu
óvirka fólki. Því verður sjálfu að skiljast tómleikinn í
þessum lifnaðarháttum, ef áhugi þess á að vakna á fjöl-
breyttara og verðmætara lífi. En ef eitthvað á að gera að
gagni í þessum efnum, verður hér sem annars staðar að
byrja á æskulýðnum, börnunum. Ef gerlegt reynist að
temja þeim góðar tómstundavenjur og vekja hjá þeim
áhuga á heilbrigðu dundi (hobby), mun það reynast stór-
um auðveldara að halda þessum áhuga við á fullorðinsár-
unum. Að minnsta kosti mun sá æskulýður, sem orðið
hefur áhugasamur um góð tómstundastörf vart gera sér
að góðu að eyða tíma sínum við ómerkilega iðju til lang-
frama. f Noregi, sem á öðrum Norðurlöndum, höfum við
orðið vitni að ánægjulegum árangri af frjálsu framtaki
kennaranna um áratugaskeið um að aðstoða börnin við að
hagnýta sér tómstundir sínar. Má þar til nefna barnakóra,
leikfimiflokka og skátastörf.
Menntaskólar og kennaraskólar í Noregi hafa einnig hin
síðari ár reynt að gefa nemendum sínum kost á að færa
sér bókasöfn og vinnustofur í nyt síðari hluta dags og á
kvöldin. Einkum hafa hin nýju vinnubrögð í kennaraskól-
unum, að láta nemendur hafa viðfangsefni, sem þeir vinna
að sjálfstætt, orðið til þess, að þeir nota tómstundirnar
af lífi og sál til að fást við þau.
Það var ekki fyrr en kringum 1930, að stjórn fræðslu-
málanna tók að styðja tómstundastörf nemenda t. d, með