Menntamál - 01.12.1949, Qupperneq 50

172
MENNTAMÁL
inn er, sem kennsluna annast. Þetta hafa menn skilið að
einhverju leyti, og þess vegna hafa oft verið gerðar hávær-
ar kröfur um, að kommúnistar væru ekki látnir kenna
kristinfræði. Slíkar kröfur eru auðvitað algjörlega út í
bláinn, því vantrúin fer ekki eftir neinum pólitískum lín-
um og þess vegna jafn hættuleg hvaðan, sem hún kemur og
þó hættulegust, þegar hún er borin fram undir yfirskini
kristilegrar vandlætingasemi. En æskilegast væri, að áhuga
mönnum einum væri falin kennsla í þessari undirstöðu
námsgrein kristilegrar trúar og siðgæðis, því að þeim er
bezt treystandi til að leyfa börnunum að koma til Jesú, en
banna þeim það ekki.
Ég vil að endingu bera fram þá ósk, að okkur kennurum
og öðrum uppalendum mætti takast að lifa í bæn Hallgr.
Péturssonar:
„Gefðu, að móðurmálið mitt,
minn Jesú þess ég beiði,
frá allri villu klárt og kvitt
krossins orð þitt út breiði,
um landið hér til heiðurs þér
helzt mun það blessun valda,
meðan þín náð lætur vort láð
lýði og byggðum halda.“
Eilítil athugasemd.
Greinarhöf., Steingrlmur Benediktsson, segir m. a.: ,,í okkar fræðslu-
liiggjöf eru yfirleitt engin ákvæði, sem kveði á um uppeldislegt tak-
mark fræðslunnar."
Fyrsta grein laga um fræðslu barna hljóðar svo:
„Barnaskölar skulu leitast við að haga stiirfum í sem fyllstu sam-
ræmi við eðli og þarfir nentenda sinna, hjálpa þeim að öðlast heil-
brigð lífsviðhorf og liollar lífsvenjur, vera á verði um líkamshreysti
jieirra og veita tilsiign í lögskiptiðum námsgreinum, hverjum eftir
sínum þroska."
2. gr. laga um gagnfræðanám fjallar einnig um sama efni.