Menntamál - 01.09.1964, Side 65

MENNTAMÁL
59
skapgerðinni (det karaktermæssige). Skólavera barnanna
verður ánægjulegri, og vegna þess að þau fá verkefni, sem
þau ráða við, komast þau hjá mörgum ósigrum og óréttlæti,
sem haft hefði örlagaþrungin áhrif á sjálfstraust þeirra, lífs-
þrótt og afstöðu til meðbræðra sinna. Þau kynnast vinnu-
gleðinni. Aðeins með tilliti til þessa breylta viðhorfs til lífs-
ins verður að telja börnin betur undir það búin að leysa
af hendi lífsstarf sitt.“
Urtaka nemenda til sérkennslunnar er vandasöm og ýms-
um vandkvæðum bundin. A hinum Norðurlöndunum er
gert ráð fyrir, að nemandi með greindarvísitölu 70—85, sem
kennari (og skólastjóri) telur, að ekki geti fylgzt með í venju-
legum bekk, sé fluttur í hjálpardeild.1) Þetta gerist venju-
lega á 1. eða 2. skólaári.
Börn með greindarvísitöluna 70—85 eru ekki Irábrugðin
eðlilega greindum börnum við fyrstu sýn, og loreldrar þess-
ara barna gera sér sjaldan ljósan greindarskort þeirra frarn
til skólaaldurs. Skólinn verður því að taka af skarið í þessu
efni af fullum myndugleik.
Þegar í upphafi skólagöngunnar þarf skólinn að taka til-
lit til hinnar takmörkuðu námsgetu tornæmu barnanna og
velja þeim viðfangsefni við Iiæfi, annars bilar sjálfstraust
þeirra og andúð og leiði mótar afstöðuna til námsins og
skólans.
Það er því brýn nauðsyn, að börnin séu valin til sér-
1) Hvað snertir greindarfarið eru að vísu mörg frávik um úrtöku
í sérkennsluna. I ýnisum tilvikum telja skólasálfræðingarnir, að jaln-
vel meðalgreindum börnum, sem eiga við námsörðugleika að stríða,
henti l>etur vist í hjálparskóla en venjulegum bekk, jafnvel þólt þar
sé kostur á aukalijálp.
Hjá 453 barna hópi, sem tekinn var lil kennslu í hjálparskólum
í Gentofte á árunum 1938—1951, dreifðist greindarvísitalan sein hér
segir: a) 1. K. 70-80 145 börn, b) I. K. 81-85 151 barn, c) I. K. 86-
90 128 börn, d) 1. K. yfir 90 29 börn. (Börnepsykologi, S. A. Tordrup,
bls. 194).