Æskan - 01.11.1975, Page 17

Ég sagði við mömmu: — Ætli, það sé ekki Jesús
að koma. Hann kemur of snemma.
Mamma sagði: — Það er bara óveðrið.
Svo fórum við inn í baðstofu. Þar var nú tekið til
að þvo mér, og svo var ég færður í nýja flík. Ég
kunni miklu betur við gömlu fötin mín. Þau þótti
mér vænna um. En vegna jólagestsins, sem ég átti
von á sýndi ég engan mótþróa.
Svo fóru piltarnir að koma heim úr fjárhúsunum
allir fannbarðir. Þeir stöppuðu af sér snjóinn, og svo
fóru þeir að búa sig. Loks var allt tilbúið.
BLESSUÐ JÓLIN KOMA
Nú leit pabbi á klukkuna sína og sagði: — Þá
eru nú blessuð jólin að koma:
Mamma sagði eitthvað á þessa leið: — Komi þau
í Jesú nafni.
Allt í einu fannst mér eins og eitthvað kæmi inn
göngin, inn í baðstofuna, og fyllti hana af einhverju,
sem ég fann, en gat ekki gjört mér grein fyrir.
Ég fann að það voru jólin, og þá varð allt svo nota-
legt.
Mamma tók grútarlampann, kveikti á tveimur kert-
um, og undursamleg birta breiddist út yrfir alla bað-
stofuna. Svo fór mamma fram í búr og vinnustúlkan
með henni.
Nú var farið að bera jólamatinn inn. En þau ósköp,
sem fólkið átti að borða. Það var hangikjöt og sneið
af magál og sperðill og bringukollur og gríðar þykk
pottkökusneið, þykk smjörskífa, og efst var hlaði af
laufakökum.
Þetta var- allt of mikið að borða í einu, svo að
fólkið raðaði leifunum niður í smá kistla og hafði
sér það í aukabita fram yfir nýár.
Menn borðuðu nú nægju sína og voru glaðir. Með
hverjum diski var tólgarkerti. Var kveikt á þeim öll-
um og þau sett upp á rúmstólpana milli rúmanna.
Af þessu varð svo mikil og hátíðleg birta í baðstof-
unni, að það var sannkölluð jólabirta.
Ég man, að ég sat og horfði hugfanginn inn í
Ijósið af kertinu mínu og var svo sæll. Annars var
engin kátína á ferðum. Allt var stillt og hljótt. Ekki
var spilað á spil á jólanóttina.
ÓVÆNTUR VIÐBURÐUR
Þegar verið var að enda við að borða, bar nokkuð
óvænt við, svo að öllum brá mjög. Það heyrðist allt
í einu eins og eitthvað væri að koma upp á þekjuna.
Það marraði í öllu og brakaði i sperrunum. Allir
þögnuðu og hlustuðu. Svo heyrðist mannsrödd inn
um einn gluggann. Það var kallað: — Hér sé Guð.
15