Æskan - 01.11.1975, Qupperneq 35

Endalausar breiður af túlípönum, trjágróSur og gosbrunnar.
Margt fallegt höfSu þau séS í ferSinni, en fátt jafnaSist á viS
ána Sure. Myndin er tekin nokkru fyrir ofan borgina Wasserbillig.
lagt af stað og ekið norður á bóginn, fyrst til Wasser-
billig, en farin önnur leið en daginn áður. Eftir að
hafa ekið í gegnum smáþorp upp með ánni Sure,
komu þau til borgarinnar Echternach. Þau stönsuðu
þar á torgi, sem breytt hafði verið í skemmtigarð.
Þetta varTívolí þeirra Echternacherbúa, einhvers kon-
ar ferðatívolí. En hér var sýnd veiðin, en ekki gefin.
Þetta ferðatTvolí var aðeins opið á kvöldin, og þau
Kristín og Óskar horfðu löngunarfullum augum á
rafmagnsbíla, sem stóðu þarna í röðum og alls kyns
leiktæki. Þegar hér yrði opnað yrðu þau víðsfjarri.
Þau mundu eftir því í dag, 22. maí, var afmælisdagur
Loftleiðaflugsins til Luxemborgar, nákvæmlega 20 ár
liðin síðan það hófst.
í Echternach var gríðarlega stór kastali með mörg-
um turnum. Einhvern tíma virðist áin Sure hafa gert
íbúunum grikk, því að á inngangi við kastalann var
merkt við hvar vatnshæðin hafi verið, til dæmis hinn
16. janúar 1880 og hinn 21. desember 1880, én þá
hefur orðið þarna mikið flóð. Eftir stutta viðdvöl f
Echternach var haldið áfram og nú var ferðinni heit-
ið til Vianden. Þar er kastali, sem marga fýsir að
sjá og ekki höfðu þau Óskar og Kristín á móti því
að skoða kastala. Enn var ekið með ánni Sure og
náttúrufegurð er mjög mikil á þessum stöðum. Sól
skein í heiði, en samt var svalara en tvo undanfarna
ðaga. Það var kátt og fjörugt í aftursæti bílsins, þar
sem þau Kristín og Óskar sátu. Þau spjölluðu um
a>la heima og geima og hlógu mikið. í Vianden var
stansað og þau gengu um göturnar og skoðuðu stað-
Inn. Áin rennur í gegnum bæinn og á einum stað
var lítill drengur að veiða fisk. Hann beitti einhverj-
um rauðum pöddum, heldur ófétislegum fannst börn-
unum, en hann var búinn að veiða fjóra fiska og láta
þá lifandi í fötu. Ekki var þetta neitt stórfiskirí, því
fiskarnir voru eins og meðal mannsfingur á lengd og
mjóir þar eftir. En þessi ungi fiskimaður undi glaður
við sitt og hélt áfram veiðiskapnum þrátt fyrir áhorf-
endur frá íslandi.
Börnin voru orðin svöng og fengu senn að borða í
Kristín og Óskar í Trier. Svarta hliðið, „Porta Nigra“, I baksýn.
33