Skírnir - 01.12.1918, Side 5

Skírnir]
Ástriðnr Ólafsdóttir Sviakonungs
276
Störðu á hann, og léttum lófum
Léku mjúkt við forna bauga.
Var sem blámi bjartra drauma
Brosti varma úr hverju auga.
IV.
Ottar greip að augabragði
Olafs-drápu háttastríðu.
Hún skall o’ní endir ljóðsins
Eins og bylur fylgdi þíðu.
Hátt yíir allra kolla kvað hann
Konungsminnið yfir borðum.
Olafs frægð og frækn’ um salinn
Flaug j gný af hvellum orðum.
Stigu fram í styrku rími
Stoltar-leikir víga-æðis —
Samt var eins og allir sætu
Enn í leiðslu fyira kvæðis.
Þó ’ann léti hlymja á hjálmum
Hvassa stuðla, í efldu vessi,
Gleggra létu eftir-ómar
Eldri vísu — hún var þessi:
i
»Man eg æ — við eitt sinn dvöldum
Inn hjá Væni, sumarkveldis,
Tvö og ein, og áttum saman
Aftanfegurð Svíaveldis.
Þá var okkur ekki í huga
Óttahik við dóm í sögum,
Hvort við hlutum ríkis-ráðin
Rétt, og samkvæmt Gautalögum«.
18*