Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1931, Qupperneq 9

ífiUNN
Járnöld hin nýja.
107
menn, sem frelsara allra þræla jarðarinnar. Langsam-
lega minstur hluti þeirra hefir enn þá hlotið það frelsi.
En vélin táknar í insta eðli sínu ekkert annað en það,
að torfærum er rutt úr vegi og byrðum létt af herðum
þeirra, er strita. Hún táknar frelsismöguleika, sem engin
kynslóð ánauðugra manna hefir fyrri átt. Hún er tæki
starfsmannsins ti.l I>ess að siigrast á skorti, kúgun og
undirlægjuhætti, sem á að veita honum kost þess að
sinna persónuieik sínum og þroska, forða lífi hans frá
I>ví að verða blint og meiningarlaust strit fyrir kröfum
munns og maga.
Að vísu má með sanni segja, að hagur lista, vísinda
og fagurra menta sé bágborinn hjá oss eins og öðrum
útkjálkaþjóðum. Og þó hefir vélaöldin skapað skilyrði
þess, að ek-ki þurfi framar að tjóðra snillinginn við
plóg, né gera afburða-skáld að illmenni og þjóf á af-
úalakoti.
Hin nýja járnöld er enn, þá eins og barn í reifum, ó-
táðin á svip, en með fyrirboða tröllaukins vaxtar og ó-
hemj-andi lífs í öllum dráttum. Máttur er sú nornagjöf,
or hún hlaut í vöggu. Og gagnvart þessum máttarauka,
som kominn er inn á svið mannl-egrar lífsbaráttu,
standa -menn enn þá ráðalausir og blindir í álagaham
gamalla hugmynda um rétt og rangt. Sú kynslóð, sem
hent hafði verið, að neyta skyldi brauðs í sv-eit-a síns
a'idlits, sveltur -eins og beiningamaður, þ-egar sá máttur
kemur til sögunnar, s-em lyftir stritinu af lierðum henn-
ar, ekki fyrir þá sök, að ekki sé nógur matur til,
heldur vegna hins, að hún kann ekki að n-eyta hans
nem,a með svitann á brám.
Þótt 1-angt sé enn í land um vitræna nýtingu þeirrar
0rhu, sem járnöldin hefir lagt upp í hendur mannanna,