Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1931, Qupperneq 12

110
Járnöld hin nýja.
IÐUNN
myndi [)a'ð verða að horfas.t í augu við hinn ægilegasta
brauðskort árið 1930. Sjálft höfuð-næringarefni mann-
kynsins myndi hvergi nærri hrökkva við þörfum þess.
,Spá hans hefir ræzt á þá leið, að aldrei svo menn viti
hafa verið til önnur eins ókjör af óseldu korni eins og
einmitt 1930. Heilar þjóðir eru í öngum sínum af því,
að enginn fæst til að borða kornið þeirra. Og korni
er brent! Milljónir sekkja af sjálfu höfuð-næringarefni
lífsins er nú að eins virði eldiviðargildis síns á markað-
inum. Framleiðslan hefir margfaldast við áburðarvinslu
og aðrar vélrænar athafnir, er varða jarðyrkju. Járn-
■öldin mikla hefir reynst örlátari en spekingarnir dirfð-
ust að láta sig gruna. Að vísu hefir árið 1930 orðið
eitt hið mesta hallærisár, er sögur fara af. En ekki sakir
skorts, heldur sakir auðlegðar, sem stífluð var í rás
sinni til neytandans. Milljóndr hafa soltið, ei'ns og Croo-
kes hélt fram. Að eins hafði liann ekki gert ráð fyrir,
að menn yltu út af úr hor fyrir fullum kornhlöðum.
Þegar alt kemur til alls, þarf nú ekki orðið nema
eitthvað 40«/o vinnandi manna til þess að framleiða til
allra þa.rfa, allrar neyzlu. Hitt gengur, eins og nú
standa sakir, til þess að framleiða yfrummagn, óhófs-
varning og endurnýjun og útfærslu tækja og véla —
raunverulegt auðmagn. Vélaöldin er því framar öllu
öðru öld allsnægtanna, — tímabil þess, er búskapur
jarðarbúa færðist í konunglega rausn. Frumhvatir
manna, eins og næringarhvöt og kynhvöt, þurfa ekki
framar að verða upphaf og endimark lífsbaráttunnar.
Þær þurfa ekki lengur að standa eins og hungraðir
beiningamenn fyrir lokuðum dyrurn, né dragnasit eftir
afvegum, sem dýrsleg fákunnátta á eðli umhverfis
,sins markaði þeim fyrrum, ásamt siðakerfi, sem vaxið
var upp úr afkáralegum vinnubrögðum. Möguleikinn til